บท 264

เฉียวสือเยี่ยนอยากจะเอ่ยปาก แต่กลับจุกอยู่ที่ลำคอ

ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงจะพูดออกมาได้ แต่เสียงแหบแห้งจนฟังไม่เป็นศัพท์: “รอให้หิมะหยุดตกแล้วค่อยไปนะ ถือซะว่าเป็นการอยู่เดือน คุณวางใจเถอะ ฟ้าสางฉันก็จะออกไปแล้ว”

“ส่วนเรื่องหย่า ทะเบียนสมรสจดที่เมืองเซียง ก็ต้องกลับไปทำเรื่องที่เมืองเซียง”

“จินฟาน ใ...