บท 277

เมิ่งเยียนไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

เขารู้สึกผิดอยู่ในใจ เดินเข้ามาปิดประตูห้องนอน แล้วถามเธออย่างอ่อนโยนว่า “ตื่นแล้วเหรอ?”

เมิ่งเยียนจ้องมองเขาเขม็ง

ครู่ต่อมา เธอจึงเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ก็เหมือนคุณนั่นแหละ ฉันยังไม่ได้นอน”

แสร้งทำต่อไปก็ไม่มีความหมายแล้ว

เฉียวสือเยี่ยนเดินไปนั่งลงที่โซฟา ...