บท 302

ลมพัดผ่านวูบหนึ่ง แม้จะเป็นฤดูร้อน แต่เฉียวสือเยี่ยนกลับรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัว

เขานึกถึงเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ตอนที่พยาบาลนำใบตรวจมาให้ เขาเคยพูดกับเมิ่งเยียนว่า——

【เธอกลัวการเจาะเลือด ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ】

【ต่อไปนี้เราจะใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุข!】

……

แต่ต่อมา หัวใจของฉินซืออี้มีปัญหาเล็กน้อ...