บท 311

ยามเย็น พลบค่ำโรยตัว

แต่ทว่าในโลกของเมิ่งเยียนนั้นมืดมิดสนิทโดยสิ้นเชิง เธอไม่เห็นแสงอรุณ ไม่เห็นแสงยามอัสดง... ยิ่งไปกว่านั้น เธอมองไม่เห็นจินฟานของเธอ

เมื่อเฉียวสือเยี่ยนไม่อยู่ ป้าจางจึงอุ้มจินฟานเข้ามา ป้าจางจับมือเล็กๆ ของจินฟาน ให้เขาจับมือของแม่

ป้าจางน้ำตาคลอเบ้า: "จินฟาน รีบเรียกแม่สิลูก...