บท 377

ในห้องผู้ป่วย

เมิ่งเยียนค่อยๆ กะพริบตา

เธอไม่ใช่คนโง่ เธอเดาออกว่าเมื่อครู่ท่านผู้เฒ่าเสิ่นทำไมถึงเสียกิริยา เป็นเพราะใบหน้าที่คล้ายกัน... หรือเป็นเพราะความทรงจำบางอย่าง?

"แม่! แม่!"

จินฟานค่อยๆ ดึงแขนเสื้อของเธอ

เมิ่งเยียนได้สติกลับคืนมา ก้มลงอุ้มเขาขึ้น: "แม่จะพาหนูลงไปตากแดดข้างล่างนะ"

เธอยิ้มอย่...