บท 410

เมิ่งเยียนไม่ได้ขยับ

พวกเขายืนอยู่ใต้แสงไฟนีออน มองหน้ากัน——

เมิ่งเยียนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจ้องมองความฝัน ความฝันอันสวยงามที่เธอเคยฝันถึงเมื่อครั้งยังเยาว์วัย จนขอบตาของเธอร้อนผ่าว เมื่อเดินเข้าไปใกล้ เธอก็เกือบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่

ปลายเท้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงราวสิบเซนติเมตร

พวกเขาอยู่ใกล้กั...