บท 490

เมิ่งเยียนซบไหล่ของเฉียวสือเยี่ยน มองออกไปนอกหน้าต่างกระจกบานใหญ่

ค่ำคืนมืดมิด พลุไฟถูกจุดขึ้นเป็นกลุ่มๆ สว่างไสวแต่ก็เพียงชั่วครู่

ในใจของเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า แต่เมื่อมีเฉียวสือเยี่ยนอยู่ข้างกาย เขาพูดว่า เสี่ยวเยียน ปีหน้าดอกไม้ก็จะบานอีก เขาพูดว่า เสี่ยวเยียน ทุกปีฉันจะอยู่ฉลองเทศกาลต่างๆ ...