บท 687

ผ่านไปนานมาก นานจริงๆ

ลู่ฉวินค่อยๆ เอียงใบหน้า แนบชิดข้างหูของเฉินจิ่วเยว่ สัมผัสได้ถึงความนุ่มฟูตรงนั้น ในวินาทีนี้เขารู้สึกจริงๆ ว่าเฉินจิ่วเยว่เหมือนต้นข้าวสาลี ที่ต้องการให้เขาปกป้อง เวลาที่เธอซบอยู่ในอ้อมกอดของเขาก็ช่างว่าง่าย

"จิ่วเยว่"

พอเอ่ยปาก เสียงของลู่ฉวินก็แหบพร่าจนแทบไม่เป็นเสียง เขาเอ...