บท 692

ราตรีดุจน้ำหมึก

รถคัลลิแนนสีดำกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับความมืดมิด ค่อยๆ เลือนหายไปต่อหน้ามะลิ ไฟท้ายสีแดงดุจพลุในเทศกาล วูบวาบแล้วเลือนหาย...

“เฉียวอวี่ถัง ฉันคิดถึงคุณมาก”

มะลิยืนอยู่ท่ามกลางความมืดมิด พึมพำออกมา แผลที่หัวเข่าปริแตก เลือดสดๆ หยดลงบนพื้นปูนซีเมนต์สีเทาหม่นทีละหยด ดูน่าตกใจยิ่งนัก ส่ว...