บทที่ 167 ไม่มีผู้ชายที่อยู่นอกเหนือขอบเขตของเธอ

ในชั่วขณะนั้น เวลาราวกับหยุดนิ่ง

น้ำตาที่เลย์ล่าเพิ่งเช็ดแห้งไปจากแก้ม เอ่อคลอขึ้นมาอีกครั้ง ขู่ว่าจะไหลริน เธออยากจะโผเข้าสู่อ้อมแขนเขา ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างอิสระ ชั่ววูบหนึ่ง เธอเกือบจะทำตามแรงกระตุ้นนั้นแล้ว

แต่เธอก็ยั้งตัวเองไว้

หายใจเข้าลึกจนตัวสั่น เธอเบือนหน้าหนีและเริ่มเดินจากไป ขณะท...