บทที่ 13

แค่เพียงนึกถึงดวงตาอันเย็นชาและเฉียบแหลมของโอลิเวียกับท่าทีที่ลึกลับและห่างเหินของเธอก็ทำให้มีอารู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง

เธอแน่ใจว่าโอลิเวียต้องมีวิธีช่วยเธอได้อย่างแน่นอน

มีอาคุกเข่าอยู่จนกระทั่งสิบโมงเช้า ประตูห้องจึงเปิดออกในที่สุด

ภายในห้องกระจกรับแสงแดด ลำแสงอาทิตย์สาดส่องกระทบเพดาน ทำให้เกิดป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ