บทที่ 59

โอลิเวียตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง เธอหดเขี้ยวกลับเข้าไป รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวจางหายไป ปล่อยให้บรรยากาศภายในห้องกลับสู่ภาวะปกติ

ในชีวิตหลายร้อยปีของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบกับเด็กมนุษย์ที่ไม่หวาดกลัวเขี้ยวของเธอ

“สติไม่สมประกอบแน่ๆ” เธอบ่นพึมพำพลางเบือนหน้าหนีจากดาเลีย

ทว่าดาเลียกลับดูเหมือนจะถือว่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ