บทที่ 91

คำวิงวอนของไมโลติดอยู่ในลำคอ ทำให้เขาตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ

ดวงตาของโอลิเวียเย็นชา ปราศจากความเห็นใจหรือความเมตตาใดๆ

รอยยิ้มของเธอเปรียบดั่งกริชอาบยาพิษที่ทิ่มแทงเข้ากลางใจและบิดหมุนอย่างเหี้ยมโหด

“ดูเหมือนท่านจะลืมไปแล้วสินะว่าทำไมไรแอนนอนถึงลงเอยเช่นนี้”

น้ำเสียงของโอลิเวียแผ่วเบา แต่กลับทุบเข้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ