บทที่ 52 ยังๆๆๆ

ไฉ่หานกับเสี่ยวอูกลืนน้ำลายลงคอแห้งผาก รีบประสานมือออกจากห้อง

“ไม่ต้องพวกเจ้าสองคนอยู่ที่นี่ก่อนข้ายังมีเรื่องสำคัญยังพูดไม่จบ”

“น้อยใจจริงเชียวก่อนหน้านั้นท่านอ๋องมีข้าคอยดูแลแม้แต่คำขอบคุณไม่ยังเคยกล่าวมีเพียงบอกว่าหากมีเรื่องต้องพึ่งพาให้มาพบท่านอ๋องหรือเพราะรู้ว่าข้าจะต้องมาพึ่งพาท่านอ๋องใช่หรือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ