บทที่ 97 จบ

ดอกเหมยสีชมพูบานสะพรั่งเหนือยอดกิ่ง ลมเย็นพัดกลีบดอกปลิวล้อแสงอาทิตย์อ่อน ๆ ให้พริ้วไหวราวม่านบางธรรมชาติ เสียงน้ำไหลแผ่วเบา เสียงนกกระจิบน้อยส่งสำเนียงเรียกหาฤดูที่เปลี่ยนผ่าน

ซุนเจ๋อหนี่ในชุดเรียบง่ายยืนทอดสายตาออกไปยังลำธารเบื้องหน้า ใบหน้านิ่งสงบแต่แววตาแฝงความเหงา

องค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นเป่ย ที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ