บทที่ 99 จบบริบูรณ์

“ข้าไม่ได้มาเพราะหน้าที่... ไม่ใช่คำสั่งของใคร ข้ามาเพราะใจของข้าเอง ..อยู่ที่นี่”

ซุนเจ๋อหนี่เบือนหน้าหลบ แต่เสวี่ยเต๋ออ๋องกลับยื่นมือออกมาสัมผัสไหล่นางเบา ๆ

“เจ้ารู้หรือไม่ ตลอดเวลาที่ข้าอยู่ไกลจากเจ้า ที่คิดถึงมากที่สุด... คือรอยยิ้มของเจ้า”

เขายิ้มบางๆ

“แม้ก่อนนั้นเจ้าจะเย่อหยิ่ง และกิริยาไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ