บทที่ 21 วาจาอสรพิษ5

‘หมากทุกกระดานย่อมมีการพลิกแพลงเพื่อประโยชน์อันล้ำค่าในการเดิน’

รอยยิ้มมุมปากขยับยกขึ้นเล็กน้อย โดยมิได้ขยับเปลือกตาให้เปิดขึ้นแม้แต่น้อย

หยางซานซินซึ่งอยู่ท้ายขบวนยังคงรักษาสีหน้าให้ดุจเดิมได้เฉกเช่นวันวาน ทว่า ใจนั้นหวนนึกถึงร่างไร้ลมหายใจของสตรีอันเป็นรักเดียวมิเสื่อมคลาย เขาพลาดสิ่งใดไป เรื่อง...