บทที่ 23 สกุลจ้าว2

‘เพียงชาวบ้านป่าที่ดีแต่ใช้เล่ห์กลเพื่อถีบตนขึ้นเป็นใหญ่ หมายจะลวงพวกข้ายังเร็วไปสิบปี’

ทว่ายังมิทันได้ยิ้มได้เต็มใบหน้า เสียงจากคนในศาลาก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“นอกจากดวงตามืดบอดแล้ว สงสัยหูจะหนวกด้วยกระมัง ท่านพี่ มาบ้านผู้อื่น เมื่อเจ้าบ้านเอ่ยเชื้อเชิญกลับเมินเฉย ไร้มารยาทนัก แขกของเราคงไร้ซึ่งมารดา...