บทที่ 7 ช้อนแผน7
‘ข้าจะมิทำให้ท่านผิดหวัง องค์ชาย’
“อ๊ะ!”
อาการเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นบนกายของชายชุดดำ ทำให้เขาเผลอก้มลงมองยังตำแหน่งนั้น โดยมิพลั้งเผลอเปิดช่องว่างให้แก่หญิงสาว บัดนี้มีเพียงความมืดและสายฝนเท่านั้น การมองเห็นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับการต่อสู้
เพราะการปะทะกันอย่างดุเดือด ทำให้หนังสัตว์ที่กางป้องกันสายฝนได้ถูกอาวุธทำลายจนหมดสิ้นแล้ว เมื่อไฟมอดดับ การต่อสู้จึงต้องอาศัยเพียงประสาทสัมผัส กระพรวนผูกข้อมือถูกนำออกมาพันที่ข้อมือกันอย่างรวดเร็ว เพื่อให้แยกฝ่ายของตนเองกับกลุ่มผู้ลอบโจมตี ศัตรูมากด้วยเล่ห์ พวกนางจำต้องมากด้วยกลเช่นกัน ผิดพลาดน้อยที่สุดจึงจะเป็นการดีในสนามรบ
ถึงแม้จะมีเสียงกระพรวนดังขึ้นเป็นระยะ ทว่าก็เกือบจะเกิดการผิดพลาดอยู่หลายหน ด้วยฝนที่เทลงมาประดุจสวรรค์พิโรธ ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีฝีมือสูงส่งมิแพ้กัน อุปสรรคคือสายฝน ซึ่งต่างจากความมืดที่ไม่ว่าจะเป็นนักฆ่าหรือยอดฝีมือก็สามารถมองเห็นได้โดยง่าย
เสียงอาวุธกระทบกระแทกกันถูกกลบไปด้วยสายฝน ทว่า การต่อสู้ก็ไม่สามารถที่จะยอมล่าถอยต่อกันได้
หรู่อี้ดึงกระบี่สั้นที่ข้างเอวออกมาถือไว้ในมืออีกข้าง ร่างบางยกอาวุธด้านหน้าสูงระดับสายตา ส่วนมืออีกข้างวาดไปทางด้านหลังในระดับต่ำ เพื่อป้องกันตัวจากทั้งสองด้าน เท้าบางค่อย ๆ เคลื่อนอย่างช้า ๆ และแผ่วเบา หญิงสาวจำต้องเปิดประสาทการรับรู้ให้มากกว่าปกติ
มิใช่เพียงหญิงสาวแต่ฝ่ายเดียวที่ทำ ชายหนุ่มในชุดดำเองก็ทำเช่นเดียวกัน เขาไม่คิดว่าการบุกเข้าจู่โจมในวันนี้จะเกิดฝนตกลงมาได้ ต่อให้อยากที่จะเปลี่ยนแผนการก็มิอาจทำได้ คำสั่งเด็ดขาดจากผู้เป็นนายค้ำคอเขาอยู่ในตอนนี้ หากคนเหล่านี้ไม่ตายก็เป็นพวกเขาก็ต้องตาย
การต่อสู้ทางด้านรถม้า
เวลานี้ ต้วนลี่กระอักเลือดออกมาคำใหญ่ ดวงตาฉายแววคับแค้นจดจ้องผู้ประมือไม่วาง
‘เจ้านั่นอาศัยอายุยังน้อยฉวยโอกาสกับข้าสินะ’
เรียกว่าการต่อสู้ในครั้งนี้ เขาเสียเปรียบในหลาย ๆ ด้านเกินไปแล้ว มิว่าจะอายุหรือแม้แต่พื้นที่ในการรับมือ เขาไม่อาจปล่อยให้เจี่ยเต๋า เข้าใกล้รถม้าได้เป็นอันขาด จึงทำให้รับมือได้อย่างไม่เต็มที่มากนัก
หากคืนนี้กำจัดชายหนุ่มไม่ได้ ทั้งยังมีใครในคณะรอดไปได้ ตัวเขาและนายหญิงจะต้องมิปลอดภัยเป็นแน่ เขาจำต้องขัดคำสั่งของผู้เป็นนายเรื่องของเยว่คัง ต้องให้ชายผู้นั้นตายเท่านั้น ทุกอย่างจึงจะเรียกว่าปลอดภัย
ลมที่พัดสายฝนโหมกระกระหน่ำจนรถม้าโยกสั่นไหว ทำให้หญิงสาวที่เพิ่งเคลิ้มหลับไปเพียงเล็กน้อยถึงกับสะดุ้งตื่น เปลือกตาค่อย ๆ ขยับเปิดขึ้นทีละน้อย ก่อนที่ร่างงามจะลุกขึ้นนั่ง ทั้งยังขยับชิดขอบหน้าต่าง มือบางแง้มม่านที่ถูกตึงเอาไว้อย่างดีออกเล็กน้อยเพื่อดูสถานการณ์ทางด้านนอก
“อ๊ะ! นี่มันอะไรกัน ยังไม่จบอีกรึ อ่อนหัดเสียจริง”
เงาเลือนรางด้านนอกทำให้หญิงสาวรู้สึกขัดใจเป็นอย่างมาก ที่คนของนางยังไม่อาจล้มศัตรูลงได้อย่างที่ต้องการ หลังจากกำจัดทุกคนหมดแล้ว จะมีเหลือเพียงเยว่คังที่นางสั่งให้เขารอดชีวิตเพียงหนึ่ง แผนการเป็นสตรีผู้เคียงข้างของนางจะเป็นอย่างสวยงาม
บุรุษจิตใจดีเช่นเยว่คัง เขาจะไม่มีทางทนเห็นนางถูกคนร้ายรังแกได้เป็นแน่ การช่วยเหลือเยี่ยงวีรบุรุษของเขาจะเข้าสู่แผนการของนางโดยมิต้องออกแรงบังคับ เมื่อคิดได้เช่นนั้น ความสุขล้นในหัวใจของหญิงสาวก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ
อี้เหมยกกระชับเสื้อคลุมตัวยาวให้แน่นขึ้น ก่อนจะซัดฝ่ามือไปยังอีกฝั่งของรถม้าด้วยพลังวัตรเพียงสองส่วน ผนังรถม้าก็หลุดเป็นช่องให้นางออกไปได้
‘ข้าจะทำให้ท่านสยบแก่ข้า เยว่คัง’
หญิงสาวก้าวลงจากรถม้ายังฝั่งที่ไม่มีการต่อสู้ แม้ร่างกายเริ่มเปียกโซกไปทั่ว ทว่า หญิงสาวกลับไม่ได้ใส่ใจเรื่องพรรค์นั้นเลยสักนิด เป้าหมายของนางย่อมสำคัญกว่า
ร่างงามก้าวหายไปท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำอย่างมิขาดสาย
ทุ่งหญ้าชายป่า
โม่คังเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว เสมือนสายฝนและความมืดมิใช่อุปสรรคสำหรับเขาเลยแม้แต่น้อย ศัตรูมิได้มีเพียงหนึ่ง ทว่ามีถึงห้าคนที่กำลังพยายามล้อมเขาเอาไว้ตรงกลาง การฝึกหนักนับตั้งแต่รอดตายเมื่อครั้งในวัยเด็ก ทำให้มีหลายอย่างมิต่างจากนักฆ่า หรืออาจมีมากกว่าที่คนเหล่านั้นมีเสียด้วยซ้ำไป
‘คงมิใช่แค่ข้าคนเดียวสินะ ที่พวกมันตั้งใจจะเล่นงาน’
โม่คังเชื่อในฝีมือของผู้ติดตามทั้งหมดว่าจะต้องปกป้องหัวใจของเขา และทุกคนในคณะให้ปลอดภัยได้อย่างแน่นอน คงมีแต่ตัวเขาในตอนนี้ที่ดูเหมือนจะหนักมือมิใช่น้อย
ชายชุดดำทั้งห้าพยายามบีบล้อมเป้าหมายให้อยู่ตรงกลาง คำสั่งของนายหญิงคือห้ามให้เยว่คังผู้นี้ถึงตาย ทว่า อีกคำสั่งจากท่านต้วนลี่คือห้ามให้ชายหนุ่มรอด แต่มันมิง่ายอย่างที่คิดในคราแรก เมื่อฝีมือของชายหนุ่มมิธรรมดา พวกเขาก็ขอเลือกคำสั่งสุดท้ายคือ กำจัดซะ
‘อึก! แย่แล้ว จะมากำเริบอะไรกันตอนนี้’
โม่คังถึงกับใบหน้าถอดสีเมื่อเกิดสิ่งผิดปกติกับร่างกายอย่างกะทันหัน ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั้งร่างทำให้โม่คังสั่นสะท้านไปทั้งกาย มีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ความลับนี้ และมันกำลังทำให้เขาพบจุดจบของชีวิตเลยก็เป็นได้


















