บทที่ 32 32

“คิดถึงมันมากก็กลับไปกับมันสิยัยแว่น” เอ่ยเสียงเข้มจับร่างเล็กหันมาเผชิญหน้าตน

“คุณห่าขา...” วิภาดีกับโยธกาเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างพร้อมเพรียงกัน พลางเดินมาเกาะแขนที่จับไหล่มนของแม่เลขาฯ สาวของเขา

“น่ารำคาญ!” สะบัดมือปลาหมึกของทั้งสองคนออกจากแขนของตัวเอง พลางหันมาส่งสายตาดุใส่ จนพวกเธอต้องก้าวถอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ