บทที่ 5 5

สายตาคมของเหรียญชัยจับจ้องตามร่างน้อยของเนตรนภาไม่วางตา ทุกการเยื้องย่างก้าวเดิน เอวบิดตามแรงเดินขยับกาย มันดูกลมกลึงสวยดีไม่น้อย แต่แล้วก็ต้องส่ายหัวไปมาด้วยความตลกขบขันตัวเอง

“บ้าน่า ยัยแว่นจะเซ็กซี่ได้ยังไง แกคิดมากไปแล้วไอ้ห่า!” บ่นพึมพำขบขันกับความคิดของตัวเอง แล้วหยิบโบรชัวร์ของทางโรงแรมที่วางไว้บนโต๊ะตรงหน้าขึ้นมาเปิดดูไปพลาง ๆ ระหว่างรอเจ้าหล่อนกลับมา

เวลาผ่านไปไม่กี่นาที เนตรนภาก็เดินกลับมา ในมือบางพร้อมไปด้วยเอกสารการทำงาน สมุดโน้ต และปากกาเพื่อเตรียมจดรายละเอียดของงาน

“ว่ามาเลยค่ะ ดิฉันพร้อมแล้ว” เอ่ยพร้อมขยับแว่นของตน เปิดสมุดโน้ตและปากกาเตรียมจดรายละเอียด

“เธอไม่หิวรึไง ตอนนี้สี่ทุ่มกว่าแล้วนะยัยแว่น” เอ่ยอย่างเป็นห่วงอีกครั้ง

“ดิฉันค่อยกินหลังคุยงานเสร็จก็ได้ค่ะ” ตอบพร้อมกับแหงนเงยขึ้นสบตาเจ้านายหนุ่ม

แล้วในจังหวะนั้นเอง ที่สายตาของคนทั้งสองสบประสาน ก็เกิดกระแสไฟแล่นเข้าหากัน มีแรงดึงดูดบางอย่างเกิดขึ้น จนทำให้ร่างใหญ่โตของเหรียญชัยขยับขึ้นนั่งบนโต๊ะที่คั่นกลางระหว่างตนกับหญิงสาว เหรียญชัยขยับมาชิดใกล้ใบหน้านวลอย่างไม่รู้ตัว

“ยัยแว่น...” เอ่ยเสียงสั่นพร่า ยกมือหยาบกร้านขึ้นโอบประคองใบหน้าสวยซึ้งของเธออย่างเผลอตัว

เมื่อได้ยินเสียงแหบพร่าเอ่ยเรียกตน สติของเนตรนภาก็กลับมาในทันที สองมือน้อยที่จับปากกาและสมุดโน้ตอยู่ ก็รีบผลักร่างใหญ่ออกไปให้ห่างตน

“โอ๊ย!”

เหรียญชัยหงายหลังล้มไปกับโซฟาตัวนุ่ม แล้วนั่นแหละ สติของชายหนุ่มถึงได้กลับมา สมองประมวลเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่เขาจะถูกผลัก แล้วก็ต้องรีบดีดตัวลุกขึ้นมาแล้วนั่งตัวแข็ง ตีหน้าขรึมทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คุณเหรียญชัยเป็นอะไรมากไหมคะ ดิฉันขอโทษค่ะ” เจ้าหล่อนลนลานเอ่ยคำขอโทษ พร้อมกับยกมือไหว้ชายหนุ่มด้วยความรู้สึกผิด

“ลองถูกผลักดูไหมล่ะ! ถ้าอย่างงั้น เธอไปกินขนมแล้วนอนพักเถอะ พรุ่งนี้หวังว่าเธอจะพร้อมรับมือกับงานที่เราจะทำนะ รู้ใช่ไหม ว่างานนี้มันสำคัญมาก”

เอ่ยจบก็ลุกขึ้นขยับเสื้อของตัวเอง แล้วเดินออกไปจากห้องพักของคนตัวเล็ก โดยไม่ลืมล็อกห้องให้เธอ

สาวเจ้าได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้าง เธอกะพริบตาถี่ ๆ ด้วยความมึนงง บอกจะมาบลีฟงาน แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็กลับไปเสียแล้ว

พอคิดถึงตรงนี้ใบหน้าสวยก็ซับสีเลือดขึ้นมาทันที เมื่อภาพเหตุการณ์หวาดเสียวสยิวมันย้อนวนเข้ามาในความทรงจำของเธอ

“อร๊าย! บ้า! บ้า! บ้าไปแล้วยัยเนตร ก็แค่อุบัติเหตุ คนอย่างไอ้คุณห่ามีเหรอจะสนใจผู้หญิงแบบเรา อีกอย่างเราก็ไม่ได้ชื่นชอบอะไรเขาสักหน่อย แถมวิ่งแจกตามตลาดนัดเรายังวิ่งหนีเลย เชอะ! แต่ก็มีน้ำใจเหมือนกันนะ” พูดเองตอบเองพร้อมยกถุงขนมของชายหนุ่มขึ้นมาดู แล้วยิ้มกับถุงขนมอยู่เนิ่นนาน

ด้านเหรียญชัยพอกลับมาถึงห้องตัวเอง ก็รีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ เพื่อเปิดน้ำดับความร้อนรุ่มในกายแข็งแรงทันที แต่ทำเท่าไรก็ไม่ยอมสงบ จนต้องเดินตัวเปลือยมาปลุกร่างเปลือยเปล่าของวิภาดีขึ้นมารับศึกรักร้อนของตน ที่ตอนนี้มันตื่นพร้อมรบแล้ว

“ตื่นมาเดี๋ยวนี้อิงกี้!” ว่าพร้อมกับขยับกายขึ้นไปทาบทับร่างเล็กจากทางด้านหลัง แล้วมือใหญ่แหวกเรียวขาสวยสอดแทรกประสานแก่นกายร้อนทางประตูหลังของเจ้าหล่อนทันที

“อะ! โอว์!” วิภาดีร้องซ่าน พร้อมกับโก่งตัวยกขึ้น แอ่นร่างขึ้น เพื่อให้ชายหนุ่มสะดวกในการกระแทกเข้าหา สองมือเล็กจิกทึ้งผ้าปูเตียง ปากน้อยกัดแน่นด้วยความเสียวซ่านทรมาน

“ดีมาก...อิงกี้...ฉันชอบอะไรแบบนี้แหละ อ่า!” มือใหญ่จับรั้งคอเล็กของหล่อน พร้อมโยกกระแทกแก่นกายใส่ด้านหลังหล่อนด้วยความดุเดือด

“ซี้ด...อื้ม! คุณห่าชอบแบบนี้ก็ไม่บอกอิงกี้ อ่า! แบบนั้นแหละค่ะ อุ๊ย! อ่า! แรงอีก อ่า!”

วิภาดีโก่งก้นงามงอนขึ้นรับแรงกระแทกจากด้านหลังของตน พร้อมส่ายคลึงเอวเล็กบิดเร่าเร่งแรงซ่านเสียวให้คนตัวโตสนองเร้าตนหนักหน่วงกว่าเดิม

“โอว์! แน่นมากอิงกี้ ชูว์! ถึงใจฉันเหลือเกิน อ่า!” ชายหนุ่มกระแทกเอวสอบเข้าหาร่างอวบอิ่มสะโพกกลมกลึงของวิภาดีแบบไม่ถนอมเลยก็ว่าได้ เอาความหงุดหงิด ความโกรธตัวเองมาลงใส่แรงสวาทในครั้งนี้หมดเลย

“อ๊ะ! อ่า! คุณห่า...ซี้ด ไม่ไหวแล้วค่า...อิงกี้เสียวเหลือเกิน โอว์! ย่า!”

“ฉันก็เสียว อ่า! ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ! ชูว์!” คำรามพร่าสั่นสะท้านเอวสอบ กระแทกแรงหนักหน่วงเข้าหาร่างเล็ก แล้วก็ต้องกระตุกเกร็งด้วยคำรามออกมาด้วยความสุขสม

“โอว์! ซี้ด...อา!” พร้อมถอดถอนแก่นกายร้อนออกจากร่างของหล่อนด้วยความอ่อนเพลีย

“อ่า...คุณห่าคะ...ไม่ทำแบบนี้สิคะ อิงกี้ยัง...”

“ช่างหัวเธอสิ! ฉันเหนื่อยจะนอนแล้ว อย่ามายุ่ง! พรุ่งนี้จะทำงาน” เอ่ยพร้อมกับดึงรั้งผ้าห่มขึ้นมาห่มตัวเองแล้วหลับไป

“คุณห่า...” หล่อนอยากเขย่าชายหนุ่มแต่ก็ไม่กล้าทำ ด้วยรู้ดีว่า ถ้าหากทำให้เขาโกรธขึ้นมา เธอจะซวยเอา

คนบ้า...คนเห็นแก่ตัว คอยดูเถอะมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว เราต้องสุขด้วยกันค่ะ คุณห่าของอิงกี้ หล่อนหมายมาดในใจ พร้อมกับขยับกายขึ้นไปจูบหน้าผากของคนตัวโต แล้วขยับจัดท่านอนของตนแล้วหลับไปพร้อมกับเขา

บทก่อนหน้า
บทถัดไป