บทที่ 65 65

ร่างน้อยสั่นเทาด้วยความกลัว เมื่อยกมือขึ้นลูบแก้มนวลของตัวเอง หล่อนหัวแตก แตกเพราะเขา แล้วทำไมเขาถึงต้องว่าหล่อนด้วย อยากถามเหลือเกินว่าเขามีหัวใจบ้างไหม มีสำนึกดีในใจบ้างไหม

“ป้านิด! ปรีชา! มานี้หน่อย มาพายัยเด็กบ้านี่ไปทำแผลหน่อย ผมละรำคาญ! ผู้หญิงอะไรสำออย เจ็บนิด ๆ หน่อย ๆ ตัวสั่นกลัว ไร้สาระ”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ