บทที่ 66 66

“ปะ...ป๋า...” หล่อนจับมือใหญ่ที่กอดรัดเอวเล็กไว้แน่น พลางเอี้ยวหน้าแหงนเงยขึ้นมองคนตัวโต

“ใช่! ป๋าเองอีหนู ไปอ่อยปรีชาท่าไหนล่ะถึงได้พูดสนิทกันขนาดนั้น”

เอ่ยเสียงต่ำ แล้วเหวี่ยงร่างเล็กกระแทกกับประตูห้องโดยไม่สนใจว่าเจ้าหล่อนจะเจ็บหรือไม่ ตอนนี้เขาสนแต่ตัวเขาเองเท่านั้น เพียงแค่ได้โอบกอดแนบอิงร่าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ