บทที่ 75 75

“หึหึ แค่นี้หนูก็อยู่กับป๋าตลอดไปแล้ว ฮ่า ๆ ๆ” หัวเราะออกมาราวกับคนเป็นบ้า

พวงมาลาขยับถอยห่างร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ตรงเท้าของตนด้วยความหวาดกลัว ทำไมเขาน่ากลัวแบบนี้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวบ้า เหมือนตอนนี้เขากำลังเป็นบ้าอยู่ใช่ไหม

“ป๋าไปก่อนนะอีหนู อยากได้อะไรโทร.สั่งป้านิด เดี๋ยวป๋าจะสั่งป้านิดไว้ก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ