บทที่ 2 บทที่ 1 แฝดนรก
บทที่ 1
แฝดนรก
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงฝีเท้าของนักศึกษาที่วิ่งกรูกันมาขณะฝนตกไข่มุกนักศึกษาสาวปี 2 เธอกำลังวิ่งผ่าฝนมาหลบที่ตึกวิศวะเพราะว่าเธอต้องเอาสมุดการบ้านของรุ่นพี่คนสนิทมาให้เนื่องจากว่าทั้งสองหนุ่มลืมเอาไว้ที่คอนโดและเธอก็ต้องแบกหน้าไปเอาที่คอนโดมาส่งให้ถึงตึกคณะ
ไข่มุกมองซ้ายมองขวาเพื่อหาเจ้าของสมุดการบ้านทั้งสอง เมื่อคืนทั้งสองไม่ได้กลับคอนโดและเธอก็ไม่ได้มานอนพักที่คอนโดของพวกเขาแม้เธอจะมีห้องนอนที่แสนหรูหราอย่างห้องรับแขกแต่เธอก็เบื่อกับการต้องมาคอยช่วยงานช่วยการบ้านของทั้งสองหนุ่ม
"ไปไหนกันนะ!"
ไข่มุกเริ่มจะหงุดหงิดเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาลีอองแฝดพี่ที่ไม่ค่อยคาสายกับผู้หญิงคนไหนเธอกดโทรไม่ถึง 3 วินาทีก็ถูกดึงโทรศัพท์ไปกดวางสายจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าของปลายสายที่เธอโทรหา
"ทำไมเพิ่งมาไม่รู้หรือไงว่าพวกฉันมีเรียนตอน 9:00 น.?"
ลีอองถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเขากดวางสายโทรศัพท์แล้วส่งโทรศัพท์คืนเธอก่อนจะหยิบสมุดการบ้านมาตรวจเช็กความเรียบร้อยรวมทั้งของน้องชายเขาด้วย
"แล้วทำไมพวกพี่ไม่กลับไปเอาเองล่ะมาใช้ฉันทำไมฉันก็มีหน้าที่มีการมีงานของฉันทำเหมือนกันนะ"
"แค่ไปเฝ้าร้านเพชรไม่เห็นต้องไปค้างที่บ้านเลยในเมื่อรู้ว่าพวกฉันไม่อยู่แทนที่จะมานอนที่คอนโดตอนเช้าจะได้เอาเสื้อผ้ากับงานของฉันติดมาด้วย"
"พี่ลีอองมันจะมากเกินไปแล้วนะ"
ชายหนุ่มชักสีหน้าก่อนจะดึงสมุดการบ้านและงานเอกสารต่างๆ ที่เหลือจากมือเธอเดินกลับขึ้นตึกวิศวะให้ทันเวลาเรียนส่วนไข่มุกเธอได้แต่ยืมร่มของรุ่นพี่วิศวะเดินกลับมาที่ตึกบัญชีด้วยความโมโห
ปึ้ง!
มาถึงเธอก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟโยนกระเป๋าลงบนโต๊ะอยากจะกรี๊ดก็ทำได้แค่กระทืบเท้าปึ้งๆ จนพลอยกับน้ำหันมามองด้วยความตกใจ
"น้ำแกช่วยห้ามมันหน่อยมันเป็นอะไรไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ"
"พลอยแกเงียบไปเลยแกรู้ไหมว่าเมื่อวานฉันต้องไปเฝ้าร้านเพชรให้คุณแม่กว่าจะปิดบิลทำบัญชีเสร็จ ฉันก็กลับไปนอนที่บ้านแต่เมื่อเช้าฉันกำลังนอนฝันหวานพี่ลีอองโทรมาหาฉันให้ฉันไปเอางานที่คอนโดมาส่งก่อน 9:00 น. แล้วฉันมีเรียนตั้ง 10.00 น. แกลองคิดดูว่าพวกเขาทรมานฉันขนาดไหน!"
"เออแกใจเย็น ๆ แล้วทำไมพวกพี่เขาถึงไม่กลับไปนอนที่คอนโดวะหรือว่าออกแรดกันอีกแล้ว"
"ก็ใช่น่ะสิเมื่อคืนพี่ลีอองพึ่งลงสตอรี่ไอจีจูบกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ส่วนพี่อองรีก็เหมือนกันลงรูปหอมแก้มผู้หญิงไม่อายชาวบ้านชาวช่องเลย"
"ดูท่าคงจะจัดหนักจนกลับไม่ได้แกก็เนอะไม่น่าจะต้องมาเกี่ยวดองกับบ้านนี้เลย"
น้ำพูดเพราะความเห็นใจเห็นเพื่อนกำลังโมโหก็รีบช่วยกันปลอบใจจนถึงเวลาเรียนทั้งสามรีบพากันขึ้นห้องเรียนจะได้ลืมเรื่องวุ่นวายเมื่อสักครู่เสียที
ช่วงพักกลางวันไข่มุกเดินมานั่งที่โรงอาหารโต๊ะประจำกับเพื่อนแต่วันนี้โต๊ะของเธอถูกลีอองพาสาวนิเทศมานั่งเสียแล้วเธอจึงขยับไปนั่งโต๊ะถัดไปแต่ก็ถูกอองรีเรียกใช้ให้ไปซื้อของให้เขาอย่างหน้าไม่อาย
"ไข่มุกไปซื้อน้ำให้หน่อยอะนี่ตังค์แล้วก็ทิปของเธอ 20 บาท"
"มาใช้ฉันทำไม ทำไมพี่อองรีไม่ไปซื้อเองล่ะ ฉันยังไม่ทันจะกินข้าวเลยพี่ก็ใช้ฉันแล้วมันจะมากเกินไปแล้วนะ"
"ใช้แค่นี้ไม่ได้หรือไงวะ"
"มีมือมีตีนก็เดินไปเองสิ!"
อองรีชี้หน้าไข่มุกด้วยความโมโหแต่เขาก็ตัดสินใจที่จะเดินไปซื้อเองกลับมาอีกทีเพื่อนๆ ของเขาก็มานั่งเฮฮาสนุกสนานอยู่ที่โต๊ะผู้หญิงคนเมื่อคืนที่อองรีหอมแก้มก็คือน้องดาวสาวสวยประจำคณะนิเทศที่เขาพามาในวันนี้
"ไอ้ลีอองคืนนี้มึงจะกลับคอนโดไหมถ้ามึงจะกลับก็คงต้องอดทนหน่อยก็แล้วกัน"
ที่บอกให้อดทนเพราะคืนนี้สงครามบนเตียงคงจะส่งเสียงร้องครวญครางตลอดทั้งคืน
"ก็ต้องมาลองดูว่าห้องมึงกับกูใครจะเสียงดังกว่ากัน"
สองพี่น้องคุยกันสนุกสนานไข่มุกทนฟังไม่ไหวกับความอุบาทว์ครั้งนี้เธอกับเพื่อนรีบเก็บของแล้วเดินออกมาจากโรงอาหารทำให้หนุ่มๆ ตะโกนแซวตามมาติดๆ
"ยัยแว่นคืนนี้สนใจไปร่วมสนุกด้วยกันไหมอยากจะสวิงกิ้งไหมล่ะ ฮ่าๆๆ"
"ไอ้พี่อองรีไอ้ลามกไอ้บ้ากาม! ไอ้เปรต!!"
"โหด่าได้อีกไหมขอแรงๆ กว่านี้ได้ป่ะแค่นี้มันไม่เจ็บว่ะฮ่าๆๆ"
"คนอย่างพี่สองคนด่าไปก็เท่านั้นแหละเปลืองน้ำลายตายไปเป็นผียมบาลยังไม่รับเลยฝังไว้ใต้ต้นมะม่วงหนอนยังไม่แดกเลย!"
"เฮ้ยแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันไอ้อองรีมันแซวเธอฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเธอเลยสักคำ!"
"ไปตายซะไอ้พวกเหี้ย!!!"
ไข่มุกวิ่งหนีมาพร้อมกับเพื่อนทั้งสองคนขืนอยู่นานกว่านี้รองเท้าของเธอทั้งสองข้างคงจะได้ปาเข้าหน้าสองหนุ่มโชคดีที่พลอยกับน้ำพาเธอออกมาเสียก่อนไม่เช่นนั้นคงจะบันเทิงน่าดู
