บทที่ 69 บทที่ 20 โคตรทรมาน

บทที่ 20

โคตรทรมาน

เปรี้ยง!!!

แค่ฉันก้าวขาเดินออกมาจากตึกคณะ ฟ้าฝนก็เทลงมาอย่างหนัก เอาเข้าไปซ้ำเติมฉันเข้าไป!

"เป็นบ้าอะไรของเธอมายืนตากฝนทำไมเนี่ย เดี๋ยวป่วยขึ้นมาอีกลำบากฉันกับไอ้พายุนะเว้ย!"

พี่สายฟ้าวิ่งมาหาฉัน เขาดึงแขนฉันให้หลบฝนแต่ฉันยังยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางสายฝนที่โถมกระหน่ำลงมา ฉันเริ่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ