บทที่ 107 อยู่ใกล้คนที่รัก...

一百零七

พูดจบเธอก็หัวเราะเสียงใส ดวงตาคู่งามฉายแววซุกซนระคนจริงจัง ร่างบางขยับเข้าหาอย่างไม่ลังเล สองแขนเรียวคล้องคอเขาแน่น แก้มเนียนแนบกับใบหน้าคม ใกล้เสียจนลมหายใจร้อนของกันและกันปะทะกันตรงกลาง

มันเป็นความอบอุ่นที่โอบล้อมทั้งคู่เอาไว้ ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใด ๆ มากไปกว่านี้ ความรู้สึกทุกอย่างถูกส่งผ่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ