บทที่ 111 หางม้ามีไว้รวบ...เเละดึง!

一百一十一

“หุบปากไปเลยเฮียอะ!” เธอแหวเสียงแผ่ว ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างคุ้นเคย แม้จะหงุดหงิดแต่นั่นไม่ได้มากมายอะไร เป็นเพียงสถานการณ์ทั่วไปที่เธอมักโดนแหย่อยู่เป็นประจำ

ถังหูลู่ค่อย ๆ ลดตัวลงนั่งบนโซฟานุ่ม ขณะใช้ปลายนิ้วเรียวหยิบแก้วน้ำชาประจำตัวขึ้นจิบ รสขมของชาอุ่นทำให้เธอรู้สึกสงบขึ้นมาบ้...