บทที่ 112 แม่ผัวลูกสะไภ้...?

一百一十二

“อุต๊ะ...คุณเองก็หล่อมาก ไห่เฉิง...”

เธอเอื้อมมือไปตีไหล่เขาเบา ๆ อย่างหยอกเย้า รอยยิ้มประดับใบหน้าแม้จะมีความเขินอยู่จาง ๆ แต่เธอก็ยังคงรักษาท่าทีสง่างามตามแบบฉบับผู้หญิงที่รู้คุณค่าของตัวเอง

ถังไห่เฉิงหัวเราะในลำคอ ริมฝีปากยกยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “มันก็แน่นอนอยู่แล้ว...”

แต่ก่อนที่เขาจะได้ดื่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ