บทที่ 39 หนูอยากได้แรง ๆ

三十九

“อร๊าง! อร๊าง! อร๊าง!!”

เสียงหวานหลุดรอดออกมาจากลำคอของเธอเป็นจังหวะสั่นเครือ มันทั้งเว้าวอน ทั้งออดอ้อน และเต็มไปด้วยความหฤหรรษ์ที่เกินจะกลั้นไหว

แว่นตาทรงกลมที่เธอสวมอยู่เลื่อนตกลงตามจังหวะการเคลื่อนไหว ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก ยังคงเผยอรับอากาศร้อนผ่าวเข้าไปในปอด ขณะที่เหล็กดัดฟันสีเงินแวววาวสะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ