บทที่ 7 แลกลิ้น
七
หยวนหลงไม่ได้ตอบในทันที เขาเดินเข้ามาใกล้ช้า ๆ สายตาคมกริบของเขาจับจ้องเธออย่างไม่ละสายตา และทันทีที่ถังหูลู่เหลือบมองไปยังผ้าขนหนูตรงช่วงล่างของเขา เธอก็ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความตกใจ เพราะสิ่งที่เธอเห็นใต้ผ้าขนหนูนั้น โป่งนูนจนยากจะปฏิเสธว่าเขาได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เพิ่งเห็น
‘หรือว่าเฮียเขาจะมีอารมณ์กับเรา?’ ถังหูลู่อดคิดไม่ได้
“เฮียสิที่ต้องถามว่าหนูกำลังทำอะไรอยู่...” น้ำเสียงของเขาแฝงด้วยความดุร้าย ปลายประโยคเปรียบเสมือนคำสั่งที่กดดัน
‘อา...อย่าบอกนะว่าเธอกำลังครางเรียกเราอยู่...ร้ายไม่เบาเลยนะอาหมวย...’ เขาเองก็ยากที่จะปฏิเสธความคิดที่แสนโสมมของตัวเอง ซึ่งอาจจะเป็นความจริงที่ยากจะยอมรับได้ในขณะนี้
หยวนหลงหยุดยืนตรงข้างเตียง จ้องมองเธอที่กำลังนั่งขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ดวงตาคู่นั้นของเขาราวกับสัตว์ร้ายที่เพิ่งพบเหยื่ออันโอชะ
“เฮีย...คือ...เอ่อว่า...หนู...” เสียงของถังหูลู่ขาดห้วง เธอไม่รู้จะหาคำอธิบายอะไรให้ตัวเองดี ความจริงมันชัดเจนเกินไป ภาพที่หยวนหลงเห็นนั้นได้บอกทุกสิ่งที่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้
‘ทำไงดี...ทำไงดี...ทำไงดี!’ เธอคิดในใจซ้ำไปซ้ำมาด้วยความกังวล ความกลัวแล่นพล่านไปทั่วร่าง เธอได้แต่กอดผ้าห่มแน่นขึ้นเพื่อปกป้องตัวเอง
‘ถ้าเขาเอาเรื่องนี้ไปบอกเฮียหยิง...เราต้องแย่แน่...ยิ่งถ้าเขาเอาไปบอกป๊ากับม๊า...เราได้อายจนวันตายแน่ ๆ ...’
แต่แม้จะคิดอย่างนั้น ส่วนลึกในใจของเธอกลับไม่อาจปฏิเสธแรงดึงดูดที่หยวนหลงมีต่อเธอ
‘อืม...อาหมวยสวยในทุกรูขุมขนเลยจริง ๆ ตั้งแต่ปลายเท้ายันเส้นผม...เห็นได้ชัดเลยว่าสง่างาม...เราอดคิดในทางไม่ดีกับเธอไม่ได้เลย...โดยเฉพาะร่องสวย ๆ กับยอดอกสีชมพูสดนั้น...อา...มันทำให้เรายิ่งอยากจะชิมและกัดกินให้ไม่เหลือชิ้นดี...’
ความกระหายในใจของหยวนหลงทะลักล้นออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งผ่านทางร่างกายที่ตื่นตัวเต็มที่ และใบหน้าที่แสดงออกอย่างเจ้าเล่ห์ เขายังแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วย ขณะที่มองดูถังหูลู่เป็นเหมือนกับอาหาร
ความอึดอัดในบรรยากาศถูกปกคลุมด้วยความตึงเครียด ทว่าภายใต้ความกลัวและความสับสนนั้น ถังหูลู่รู้สึกถึงความปรารถนาบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นโดยที่เธอไม่อาจห้ามใจตัวเองได้
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว...แค่ปล่อยให้เฮียดูแลหนู...แค่ปล่อยให้เฮียทำในสิ่งที่หนูต้องการก็พอ...เฮียรู้ดีเลยล่ะว่าอาหมวยของเฮียต้องการอะไร...” น้ำเสียงทุ้มต่ำที่แฝงไว้ด้วยอำนาจและความร้อนแรงเอ่ยขึ้นเบา ๆ ท่ามกลางความเงียบ
หยวนหลงขยับเข้ามานั่งบนเตียงข้างเธอราวกับนักล่าที่จับจ้องเหยื่อที่กำลังติดกับ ไม่มีทางหนี ไม่มีทางเลือกอื่น
เขาเอื้อมมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปรกใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน แต่สายตาของเขากลับเต็มไปด้วยความดุดันราวกับสัตว์ร้าย
ถังหูลู่ที่กำลังกอดผ้าห่มแน่นเอาไว้แนบอก สั่นไหวอย่างประหม่า เธอไม่กล้าสบตาเขา แต่ก็ไม่อาจห้ามตัวเองจากการสัมผัสถึงไอร้อนของเขาที่อยู่ใกล้ ๆ ได้
“แต่หนูไม่ได้...” เสียงของเธอแผ่วเบาเหมือนคนกำลังจะหลุดพ้นจากกับดัก แต่คำพูดของเธอไม่มั่นคงพอที่จะเป็นข้ออ้าง
“แน่ใจเหรอว่าไม่...” เสียงของหยวนหลงเจือความท้าทาย รอยยิ้มของเขาเจ้าเล่ห์ราวกับรู้คำตอบอยู่แล้ว มือของเขาค่อย ๆ ลูบไล้ไปบนไหล่ของเธอ
สัมผัสหยาบกร้านของฝ่ามือทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย แล้วเขาก็เลื่อนไปตามเส้นโค้งของร่างกาย ผ่านหน้าท้องราบเรียบและลงมาที่ท้องน้อย ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตเบา ๆ
“หนูไม่ได้อยากทำอะไรแบบนี้...” เสียงของเธอแผ่วเบาและสั่นไหว เธอก้มหน้าหลบสายตาของเขาที่มองจ้องมาอย่างแน่วแน่ ราวกับจะปลดเปลื้องทุกความลับในใจของเธอออกมา
‘สัมผัสของเฮียหลงทำให้เรายิ่งมีอารมณ์ แต่เราก็ไม่อยากจะทำอะไรที่มันเกินเลย...’ ถังหูลู่ว้าวุ่นยิ่งกว่าอะไร ความรู้สึกภายในขัดแย้งกันอย่างรุนแรง
‘ผิวของอาหมวยทั้งนุ่ม ทั้งลื่น และร้อนอย่างน่าเหลือเชื่อ...แค่สัมผัสเราก็เหมือนจะถึงสุดจุดสุดยอดได้แล้ว...’ หยวนหลงอดทนไม่ไหวมากขึ้นทุกที เขาเหมือนกาต้มน้ำที่เดือดระอุแล้ว
“แต่ร่างกายของหนูมันบอกอีกอย่างเลยนะ...” หยวนหลงกระซิบเสียงพร่า ริมฝีปากของเขาใกล้กับใบหูของเธอจนเธอสะท้านไปทั้งร่าง
เขาจ้องมองเธอที่ตอนนี้ทั้งตัวค่อย ๆเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ กระทั่งทำให้สัมผัสที่เขาได้รับจากผิวหนังของเธอมีความชุ่มชื้นที่เพิ่มมากขึ้น พร้อมด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ระเหยออกมาและแตะจมูกเขา
ราวกับกลิ่นของลิ้นจี่และกุหลาบที่ผสมผสานกันอย่างลงตัวในชานม มอบความหอมหวานที่ชวนให้น้ำสอออกมา แต่เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน ไร้เดียงสา และชวนใคร่
สายตาของหยวนหลงเลื่อนลงมาเล็กน้อย จับจ้องผ้าปูที่นอนใต้หว่างขาของถังหูลู่ที่เปื้อนเป็นรอยชื้นอย่างเด่นชัด ความเขินอายและความตื่นเต้นที่ผสมปนเปกันทำให้เธอไม่อาจหาคำแก้ตัวใด ๆ ได้อีก
“เอ่อ...นั่นมัน...” ถังหูลู่พยายามจะพูดอะไรสักอย่างเพื่อหันเหความสนใจ แต่ก่อนที่คำพูดจะหลุดจากปาก เธอก็ถูกหยวนหลงคว้าเอวและประกบริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อน
ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน ทุกอย่างรอบตัวเงียบสนิทราวกับหายไป เหลือเพียงแค่ความรู้สึกที่ร้อนรุ่มในร่างกายของเธอ ริมฝีปากหยาบกร้านของเขาลิ้มรสริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอ ก่อนจะค่อย ๆ รุกล้ำเข้าไปในโพรงปาก
ลิ้นร้อนของเขาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็ก ๆ ของเธออย่างช่ำชอง ราวกับนักล่าที่กำลังลิ้มรสอาหารเลิศรส ถังหูลู่ที่ตอนแรกพยายามดิ้นรนปฏิเสธ กลับค่อย ๆ คล้อยตามความรู้สึกนั้น เธอหลับตาแน่น ปล่อยให้ร่างกายตอบสนองต่อสัมผัสของเขาโดยไม่อาจควบคุมตัวเองได้
เสียงลมหายใจหนักหน่วงของทั้งสองคนประสานกันในความเงียบของห้อง เมื่อหยวนหลงถอนริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า สายใยบาง ๆ ของน้ำลายยังเชื่อมต่อระหว่างกัน
ถังหูลู่หอบหายใจแรงจนหน้าอกสะท้อนขึ้นลง เธอยกมือขึ้นเช็ดมุมปากอย่างเขินอาย ก่อนจะหลุบตาลงต่ำ ไม่กล้าสบตากับเขา
‘เราทำอะไรลงไป...’ ความคิดตีกันในหัวของเธอ ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาเหมือนคลื่นลูกใหญ่ ‘เราทำแบบนี้ได้ยังไง...ทั้งต่อพ่อ...ต่อเฮียหยิง...แล้วก็ต่อน้าชิงหลาน...’
แต่แม้ในหัวจะตะโกนบอกตัวเองให้หยุด ความร้อนรุ่มที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในร่างกายของเธอกลับตอกย้ำว่ามีบางอย่างในตัวเธอที่ต้องการมากกว่านี้...มากกว่าที่เธออยากจะยอมรับ
“หึหึ...ไม่ต้องห่วง...เฮียจะไม่ทำให้อาหมวยของเฮียต้องเจ็บหรอก...เฮียจะทำให้อาหมวยของเฮียเสียวจนลืมทุกอย่างไปเลย...”
เสียงทุ้มต่ำของหยวนหลงดังชิดใกล้หู พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปรากฏบนใบหน้าคมคาย เขาค่อย ๆ ใช้มือใหญ่ดึงผ้าห่มที่คลุมกายของถังหูลู่เอาไว้ออก
แม้มือเล็ก ๆ ของเธอจะพยายามยื้อไว้เต็มที่ แต่ภายในใจเธอกลับไม่อาจปฏิเสธการกระทำของเขาได้ ความร้อนจากฝ่ามือของหยวนหลงแผ่ซ่านลงมาถึงผิวเนียนของเธอ ราวกับไฟที่ลุกลามช้า ๆ แต่เผาผลาญทุกตารางนิ้วของร่างกาย
“เฮีย...อย่า! เฮีย! อ๊า~!!” เสียงครางหวานจากปากเล็ก ๆ ของเธอหลุดออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อปลายนิ้วหยาบกร้านเริ่มรุกล้ำเข้าสู่จุดอ่อนไหว ร่องรักเยิ้ม ๆ ของเธอถูกทะลวงลึกจนสุดนิ้วทั้งสองของเขา
นิ้วกลางและนิ้วนางของหยวนหลงเคลื่อนไหวอย่างชำนาญราวกับกำลังบรรเลงบทเพลงเร้าอารมณ์ที่เธอไม่อาจหลีกหนี ส่วนเขาได้รับสัมผัสที่ตอดรัดแน่นจากร่องเนื้อของเธอ มันทั้งร้อนรุ่มและเฉอะแฉะไปด้วยน้ำเหนียวหนืด
‘อาหมวยหลั่งน้ำออกมาเยอะมากเลย ถึงเธอจะปฏิเสธแต่ส่วนนี้ของเธอก็ยังคงซื่อสัตย์ อา...อยากรู้จริง ๆ ว่าเธอจะเงี่ยนมากแค่ไหนในตอนนี้...’
ร่างเล็ก ๆ ของถังหูลู่สะท้านไหว แขนขาอ่อนแรงจนต้องใช้มือยันเตียงไว้ แต่ทุกสัมผัสที่เขามอบให้กลับทำให้เธอยิ่งโอนอ่อนตามอย่างไร้ข้อแม้
‘อืม...เฮียขยับนิ้วได้เก่งจัง...แถมเมื่อก่อนหน้านี้เขาก็ยังใช้ลิ้นได้อย่างช่ำชองอีกต่างหาก...หรือว่าเขาจะผ่านผู้หญิงมาเยอะกันนะ? ถึงได้เก่งกาจในเรื่องพรรค์นี้ได้ถึงขนาดนี้...’
ถังหูลู่ตั้งคำถามในใจขณะแอบชำเลืองมองหยวนหลง เขากำลังมีสมาธิอยู่กับการใช้นิ้วปรนเปรอเธออย่างขะมักเขม้น แต่แล้วเมื่อสายตาคมกริบนั้นเหลือบขึ้นมา สาวน้อยก็รีบหลบอย่างไว
To be continued...
