บทที่ 92 นุ่มนิ่มน้อย

九十二

โดยไม่ให้เขาได้ทันตั้งตัว มือเรียวก็เอื้อมลงไปคว้า—งวงช้าง—ที่ห้อยต่องแต่งอยู่ตรงหว่างขาของเขา นิ้วเล็กกอบกุมและถูไถเบา ๆ ราวกับกำลังเล่นกับของเล่นชิ้นโปรด

‘อา…นุ่มนิ่มดีจัง…ในที่สุดเราก็ได้สัมผัสมันตอนที่ยังไม่แข็งสักที…’ เธอคิดอย่างลำพองใจ ยิ่งพอนึกขึ้นได้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ได้ลูบไล้เขาแบบน...