บทที่ 94 เฮียอยากกินนม?

九十四

‘แม่เจ้าโว้ย...!’

ลมหายใจสะดุดไปครู่หนึ่ง ราวกับโดนกระตุกเส้นประสาทบางอย่างให้ตื่นขึ้น

เขาไล่สายตามองไปทีละภาพ...

จากรอยยิ้มจิ้มลิ้ม แก้มแดงระเรื่อ ภายใต้ผ้าขนหนูผืนบาง ไปจนถึงภาพเรียวขาขาว และเอวบางที่น่าหลงใหล แล้วก็มาถึงภาพเปลือยกายหน้ากระจก ที่แม้จะใช้แขนบังส่วนลับแลไว้ แต่กลับเร้าอารมณ์ยิ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ