บทที่ 24 ครอบครองเเต่เพียงผู้เดียว [1]

“ตกใจหมดเลยค่ะ” หนูโพล่งออกมาพร้อมกับล้มตัวลงไปนั่งขัดสมาธิกับพื้นอย่างโล่งอก ถึงจะเป็นสมิง แต่ก็ดูจะไว้ใจได้อยู่นิดหน่อย อย่างน้อยก็เป็นคนที่พอรู้จักกัน ซึ่งไม่รู้ทำไมหนูถึงต้องรู้สึกไว้ใจเขาแบบนี้ด้วย

เขาค่อยๆ เลื่อนประตูปิดอย่างช้าๆ หนูเห็นผ่านสายตาแวบๆ ว่ามีเด็กผู้ชายท่าทางหน่วยก้านดีอยู่ข้างนอก...