บทที่ 30 ฉอเลาะซะจนน่าหมั่นไส้น่ะสิไม่ว่า

ชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่เก็บผลไม้ต่างๆ เสร็จ คาเรนเทียก็พาเมลิสสาเดินกลับกระท่อม พอมาถึงก็เจอคนสนิทกับสุนัขตัวโปรดนั่งรออยู่

“คือ...ผมแวะพาเจ้าไตรตั้นมาหาบอสน่ะครับ มันไม่ยอมกินอะไรเลยมาตั้งแต่เช้า” แอนดรูบอกยิ้มๆ

“โฮ่งๆ” สุนัขสายพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกีเห่านายผู้เป็นที่รัก ที่หายหน้าหายตาไปร่วมอาทิต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ