บทที่ 38 ไม่อยากจะเชื่อ ผมเป็นน้องพี่นะ

เพล้ง!

“ไอ้คริสมันอยู่ไหน” คาเรนเทียถามเสียงเย็น

“นะ...หนู มะ...ไม่รู้” เมลิสสานิ่วหน้า เพราะถูกอีกฝ่ายบีบที่ข้อมือ

“อย่ามาตอแหล! พอฉันไม่อยู่ก็ระริกระรี้โทรไปชวนมันมาทานข้าวสินะ” คนที่เก็บหลากหลายความรู้สึกเอาไว้ในตัว จนเกิดอาการหวาดระแวง เอ่ยถามพร้อมกับจ้องมองสาวตรงหน้าด้วยสายตาเหยียดๆ

“เอ่อ.....

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ