บทที่ 9 หึง
บอนด์ : ยังอยู่ไทย มีอะไรหรือเปล่า?
ไบรตัน : คุณคาเรนพาสาวที่ไหนไปดินเนอร์เหรอแอนดรู?
ชาร์ลี : จำคนผิดหรือเปล่าวะ?
ไบรตัน : ไม่ผิดหรอกชาร์ลี เพราะคุณคริสเพิ่งเจอมาเมื่อกี้เอง
บรูค : แอนดรู! มาตอบด่วน
แอนดรู : เรื่องของนาย ฉันไม่ยุ่งโว้ย
บอนด์ : ขอสักนิดเถอะเพื่อน ไม่งั้นคืนนี้ฉันนอนไม่หลับแน่
แอนดรู : ไม่!
ไบรตัน : ฉันมีรูปมาให้ดูโว้ย (คนที่ถูกผู้เป็นนายใช้ให้มาสืบข่าว รีบส่งรูปเข้าไปในกลุ่ม)
แอนดรู : กูมีสายเข้า แค่นี้ก่อนนะ
“พระเจ้า! อะไรจะบังเอิญขนาดนี้วะ” แอนดรูจ้องมองรูปถ่ายอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา แม้จะถูกถ่ายจากด้านหลังของผู้ชายใส่สูทภูมิฐาน และเห็นใบหน้าของหญิงสาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามแค่ครึ่งเดียว เขาก็รู้ได้ทันทีว่าไบรตันไม่ได้หลอกจับเสือมือเปล่า จึงรีบออกตัวก่อนจะถูกเพื่อนๆ ในกลุ่มไล่บี้หาความจริง เขาจึงรีบกดดาวน์โหลดรูป เตรียมจะโทร. ไปรายงานให้ผู้เป็นนายทราบ แต่ก็มีสายเรียกเข้าจากจิมมี่เจมส์ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน
[แอนดรู! คุณคาเรนอยู่ไหน?] ปลายสายเอ่ยถามอย่างร้อนใจ
[เอ่อ...ไปธุระข้างนอก นายมีอะไรหรือเปล่า]
[มีสายโทร. เข้าของคุณคาเรนที่มือถือของคุณพิมพลอยเมื่อประมาณสามชั่วโมงก่อน ตอนนี้คุณแพททริกเดือดมาก]
[พระเจ้า!] แอนดรูถอนหายใจอย่างรู้สึกเซ็งๆ ไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้เป็นนายถึงไปยุ่งกับภรรยาของแพททริกสันอีก
[คุณพิมพลอยลืมมือถือไว้ แล้วไปหาคุณธีรติกับคุณพิมาลายังไม่กลับมา ฉันหวังว่าคุณคาเรนคงไม่ได้...]
[ไม่หรอกเจเจ ฉันรับประกันว่าไม่มีอะไร] คนที่ยอมเอาคอพาดเขียงแทนนายบอกเสียงหนักแน่น
[ฉันก็ภาวนาให้เป็นอย่างนั้น] ปลายสายบอกด้วยน้ำเสียงตึงเครียดไม่แพ้กัน
[เอางี้! เดี๋ยวฉันจะเคลียร์กับคุณคาเรนเสร็จแล้วจะรีบโทร. หานาย] แอนดรูรีบไกล่เกลี่ย
[เยี่ยม! ฉันจะรอรับสายของนายนะแอนดรู] ปลายสายบอกจบก็กดวางไปทันที
“บ้าจริง! บอสจะโทร. ไปหาคุณพิมพลอยทำไมวะ” แอนดรูสบถ ก่อนจะรีบต่อสายหาผู้เป็นนาย แต่ทว่า...โทร. ไปเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรับจึงได้แต่เดินถอนหายใจไปมา พยายามคิดหาทางออกหรือคำแก้ตัวที่จะไม่ทำให้ทั้งสองตระกูลผิดใจกัน
สองชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ คาเรนเทียก็พาสาวเจ้าเดินไปดูความงดงามของจัตุรัสแดง สถาปัตยกรรมอันเก่าแก่รัสเซีย ซึ่งเป็นลานกิจกรรมที่มีผู้คนมาเที่ยวมากที่สุดในกรุงมอสโก
“ที่นี่สวยมากๆ เลยค่ะ” เมลิสสาก้มมองรูปคู่ที่เทพบุตรสุดหล่อขอคนที่เดินผ่านไปมาถ่ายให้ แล้วอดคิดไม่ได้ว่า มันจะดีขนาดไหนนะ หากเธอกับเขาเริ่มต้นกันดีกว่านี้
“วันหลังฉันจะพาไปชมมหาวิหารเซนต์ไอแซค” คาเรนเทียบอกพลางเหลือบมองชายสองคนที่เดินตามมาตั้งแต่ออกจากร้านอาหาร
คนที่เริ่มจะหลงใหลในความงดงามของดินแดนแห่งนี้ เงยหน้าขึ้นถามอย่างสนใจ “สวยใช่ไหมคะ?”
“สวยมาก มันถูกสร้างขึ้นในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 ”คาเรนเทียถอดเสื้อสูทออก แล้วรีบสวมมันให้กับสาวเจ้าอย่างรู้สึกหวง ไม่อยากให้ใครจ้องมองเนื้อหนังของเธอนานๆ
“ขะ...ขอบคุณค่ะท่าน” เมลิสสากระชับเสื้อปิดหน้าอกอย่างรู้สึกเขิน ‘นี่เราเลือกใส่ชุดที่โป๊เกินไปหรือเปล่านะ’
“อาหารอร่อยไหม?” คาเรนเทียดึงสาวเจ้าเข้ามาโอบกอดเมื่อเห็นชายสองคนเดินเข้ามาใกล้ กลัวว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้น
“อร่อยค่ะ” เมลิสสาอยากจะกอดตอบ แต่ก็เขินอายเกินกว่าจะทำจึงได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่
“เรากลับกันเถอะ อากาศเริ่มจะเย็นแล้ว” คาเรนเทียเอ่ยชวนหลังจากที่ชายสองคนเดินผ่านไปไกล
“ค่ะ” เมลิสสายิ้มก่อนจะออกเดินไปพร้อมกับคนตัวโต ที่โอบไหล่ของเธอเอาไว้แน่นจนรู้สึกได้ถึงไออุ่นของเขา
23:02 น. Barlensent Villa...ทันทีที่คาเรนเทียขับรถเข้ามาจอดที่ด้านหน้าคฤหาสน์ ก็เห็นคนสนิทยืนรออยู่ด้วยสีหน้าตึงเครียด
“มีอะไร?” คาเรนเทียเอ่ยถามหลังจากที่ก้าวออกมาจากรถ
“เอ่อ...มีเรื่องไม่ค่อยดีนิดหน่อยครับ” แอนดรูบอกก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้นางฟ้าคนสวย
“เรื่องอะไร?” คาเรนเทียพยักหน้าให้สาวเจ้ามาหาตน
“เอ่อ...” แอนดรูอึกอัก ไม่แน่ใจว่าสมควรจะพูดต่อหน้าบุคคลที่สามหรือไม่
“พูดมา” คนที่อยากจะพาสาวเข้านอนเต็มแก่ ถามอย่างรู้สึกรำคาญ
“คือว่า...คุณแพททริกเห็นเบอร์มือถือของบอสในเครื่องของ คุณพิมพลอยครับ ตะ...ตอนนี้กำลังเดือดสุดๆ เลย”
“พระเจ้า!” คาเรนเทียอุทานอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างแพททริกสันจะบ้าบอได้ขนาดนี้
คนที่ยืนเครียดมาเกือบสามชั่วโมงรีบแนะ “ผมว่ารีบโทรไปเคลียร์ก่อนเถอะครับ ไหนจะเรื่องเก่าที่บอสเคยชอบคุณพิมพลอยจนเกือบวางมวยกับคุณแพททริกในงานวันเกิด เรื่องที่บอสขานรับคุณพิมพลอยเป็นภรรยาในโบสถ์ แล้วก็เรื่องที่ไปเฝ้าคุณพิมพลอยตอนที่คุณแพททริกถูกยิง จนเขาลือกันให้แซดว่าบอสรอรับช่วงต่อ ผมว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้อาจจะกลายเป็นตัวจุดชนวนของโศกนาฎกรรมระหว่างโรคาซานเดอร์กับบาร์เลนเซนต์ได้นะครับ”
“ขอบใจนะที่เตือนความจำฉัน” คาเรนเทียบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่คิดว่าคนสนิทจะขยายภาพเหตุการณ์ต่างๆ ได้ชัดเจนขนาดนี้ แถมยังพูดต่อหน้าสาวคนสุดท้ายบนโลกที่เขาอยากจะให้รับรู้เรื่องราวที่ครั้งหนึ่งเคยแอบชอบพิมพลอย
“เอ่อ...เที่ยวสนุกไหมครับคุณมิรา” แอนดรูรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“สนุกค่ะ” เมลิสสาบอกพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้
“.ดึกแล้ว! ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ” คนที่เพิ่งจะรู้ตัวว่าได้จุดไฟเผาเตียงเจ้านายไปหยกๆ รีบชิ่งหนี ทั้งที่ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะเข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของผู้เป็นนาย แต่เหตุการณ์กำลังจะดิ่งลงเหวลึกไปเรื่อยๆ หากไม่แก้ไขในตอนที่ยังสามารถแก้ได้
“เธอไปอาบน้ำก่อน ฉันจะโทรหาเพื่อน” คาเรนเทียบอกพร้อมกับสะกิดสาวเจ้าให้ออกเดินตาม
