บทที่ 10 ชนท้องน้องสาว_ สวรรค์บนดินกับน้องสาว
“พี่จะเอาไปทำไม” นาโอะไม่ตอบอะไร เขาดึงกระเป๋าสะพายใบใหม่ของเธอและหยิบโทรศัพท์ของเธอออกไปเอง
“เดินไป” เขาไม่หยุดให้เสียเวลา และในขณะที่เดินไปนั้น ปิ้ง! เสียงเตือนในโทรศัพท์เมื่อมีเงินเข้าของมิกะ และ ปิ้ง! ในเวลาไล่เลี่ยกัน เสียงเตือนเมื่อมีเงินออก
“คืนไป” มิกะรับมาอย่างงงๆ แต่เธอไม่ทันเปิดดูอะไรว่านาโอะทำอะไรกับโทรศัพท์ของเธอ พวกเขาก็เดินเข้ามาถึงด้านใน
“นาโอะมาแล้ว” ผู้จัดการส่งคีย์การ์ดให้เขา “เมื่อครู่มีลูกค้ามาจองนายไว้แล้ว แต่ลูกค้ายังมาไม่ถึง”
ผลั่ก! นาโอะพลักร่างเล็กของมิกะไปด้านหน้า “มาถึงแล้วครับ” และเขาก็บอกรหัสออร์เด้อคำสั่งซื้อ ผู้จัดการอ้าปากค้างมองนาโอะกับร่างเตี้ยๆ ตรงหน้าสลับกัน เธอเห็นหน้าลูกค้าไม่ค่อยชัดนัก เพราะศีรษะถูกคลุมไว้ด้วยเสื้อสีดำ
แต่เมื่อผู้จัดการร้านได้สติกลับมา ลิฟท์ก็ปิดแล้วและกำลังเคลื่อนขึ้นไปชั้นหกตามคำสั่งซื้อที่มาแบบกระทันหันทันด่วน
“เมื่อกี้คงไม่ใช่ยูนีฟอร์มเด็กมัธยมหรอกนะ” เธอพึมพำกับตัวเอง
“พี่!” มิกะที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ เธอเดินหน้าเขาเดินอยู่ข้างหลัง โดยที่เธอมองอะไรไม่ค่อยถนัดนัก ก็ไอ้เสื้อตัวโคร่งนี้จะมาคลุมเธอไว้ทำไมกัน แล้วที่นี่คือ...จากที่ได้ยินสองสามประโยคข้างล่าง น่าจะเป็นที่ที่นาโอะทำงาน
แล้วนาโอะพาเธอมาทำไม สถานที่ที่ทำรอยคิสมาร์ก มันไม่ใช่สถานที่ที่เด็กอย่างเธอควรมาไม่ใช่เหรอ เธอมีพี่ชายทำอาชีพขายบริการ
ผลั๊วะ ประตูห้องถูกเปิดโดยคีย์การ์ด พรึ่บ โอ้! เมื่อไฟในห้องสว่าง ด้านในช่างเต็มไปด้วยสีสรร มิกะเคยเห็นห้องที่สวยแปลกแบบนี้เป็นครั้งแรก ทันทีที่ได้เห็นปากเล็กอ้าเป็นตัวโอ เดินไปทางไหนเธอก็เห็นเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกเงา ไม่เว้นแม้แต่บนฝ้า
ห้องนี้กว้างกว่าห้องเช่าของพวกเธอเสียอีก มิกะลืมสิ้นทุกอย่างชั่วขณะ เธอวิ่งไปที่ห้องน้ำที่เป็นกระจก ว้าว! ห้องน้ำก็ใหญ่มากมีอ่างน้ำขนาดใหญ่ด้วย
“พี่ที่นี่ดีจัง” มิกะบอกตามความรู้สึกจริง เธอรู้สึกว่าที่นี่เหมือนสวรรค์บนดินถ้าเทียบกับห้องเช่าขนาดสี่คูณสี่ของเธอแล้วละก็นะ!
ในความรู้สึกของมิกะตอนนี้คือพี่ชายพามาเที่ยวก็ไม่ปาน เธอวางกระเป๋าและถอดเสื้อคลุมของพี่ชายไว้บนเก้าอี้
“พี่ฉันยังไม่เคยอาบน้ำในอ่างอาบน้ำมาก่อนเลย ฉัน...”
“ไปเถอะ” นาโอะอนุญาตเสียงราบเรียบ
เอ๊ะ! “พี่มันไม่มีประตู”
“จำเป็นด้วยเหรอ” คราวนี้มิกะหน้าร้อนผ่าว เรื่องเมื่อเช้าย้อนกลับมาในทันที “ไปสิ ไม่งั้นพี่เปลี่ยนใจ” นาโอะเร่งเมื่อมิกะยังยืนก้มหน้านิ่งหลบซ่อนแก้มแดงก่ำของตนไว้
มิกะมองไปที่อ่างสลับมองไปที่นาโอะ ที่ตอนนี้เขาเดินไปสนใจทีวีจอใหญ่ ที่ห้องของพวกเขาก็ไม่มีเช่นกัน มิกะมองไปที่เตียงที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว
“พี่คืนนี้เราจะนอนกันที่นี่ใช่มั้ย”
อื้ม นาโอะขานรับสั้นๆ เขากำลังกดรีโมทย์เลือกช่องทีวีที่อยากดู ยวบบบบและเมื่อเขาถอยหลังขึ้นไปบนเตียง เสียงของเตียงเรียกความสนใจของมิกะได้ทันที
“เสียง!”
“เสียงของเตียง” ยวบบบบ มิกะไม่รอช้าเธอกระโดดขึ้นเตียง เตียงน้ำที่ยุบยวบและเด้งไปมา มิกะชื่นชอบเป็นอย่างมาก เธอลงไปนอนและกลิ้งตัวไปมารอบแล้วรอบเล่า ฮาฮาฮา เสียงหัวเราะสดใสตามวัยดังออกมา
กระโปรงยูนีฟอร์มของสถาบันเปิดขึ้นเผยบิกินี่สีอ่อน นาโอะก้มมองเป้าที่โด่ขึ้นมาของตัวเองด้วยสีหน้าราบเรียบ แม้ร่างกายจะแสดงออกอย่างไม่ปิดบังแต่สีหน้าและแววตาเขากลับสงบ เป็นบุคคลิกอันเป็นปกติของเขาที่ไม่ตื่นเวที
“ไม่ไปเล่นน้ำเหรอ” มิกะที่ได้ยินแบบนั้นก็ก้าวลงจากเตียงเด้งดึ๋งในทันที และเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก่อนที่เธอจะถอดเสื้อผ้า สายตาอดไม่ได้ที่จะมองมายังนาโอะ เขาไม่ได้หันมามองเธอด้วยซ้ำเขากำลังมองไปที่จอทีวีขนาดใหญ่
มิกะจึงจัดการปลดกระดุมและชุดยูนีฟอร์มออกอย่างระมัดระวัง ชุดนักเรียนที่แพงแสนแพงเธอมีมันอย่างละชุดเท่านั้น มิกะที่เหลือเพียงเสื้อซับและกางเกงตัวจิ๋วสีอ่อน เธอไม่กล้าที่จะถอดจนหมด
ซู่ซู่ เมื่อหาที่วางชุดได้แล้ว ก็อกน้ำร้อนน้ำเย็นถูกเปิดพร้อมกัน ข้างๆ ก็อกมีขวดแก้วสองขวดเธอเปิดมาดมกลิ่น เธอชอบกลิ่นกุหลาบจึงเทลงไปในอ่าง
หมับ! แต่ในตอนนั้นนั่นเอง ขณะที่มิกะกำลังจะก้าวลงไปในอ่าง เธอก็ถูกมือหนึ่งดึงไว้
!! เมื่อมิกะหันไปก็ต้องเบิกตากว้าง ปากเล็กๆ อ้าค้าง เมื่อเจอกับร่างขาวๆ ที่เต็มไปด้วยรอยคิสมาร์ก และส่วนล่างของพี่ชายที่ตระหง่านชี้หน้าเธออย่างสง่าเมื่อเธออดไม่ได้ที่ต้องก้มต่ำลงตามอัตโนมัติ ซึ่งไม่ต้องต่ำมากเพราะนาโอะสูงกว่าเธอมาก
