บทที่ 35 ค่าคุ้มครองมาเฟีย_ หายใจเป่ารดหน้าท้องช่วงล่าง

“ผม...ผมไม่ได้กินอะไร...ตั้งแต่บ่ายเมื่อวานครับ” กานต์เป็นคนพูดจาสุภาพตามความเคยชิน พูดไปกินไปอย่างไม่ต้องการใหเสียเวลา

เชอร์รี่ก็เหมือนจะเข้าใจ คนของเธอจับเขาได้ตั้งแต่เที่ยงเมื่อวาน และกว่าจะพามาหาเธอก็เป็นตอนเย็น ต่อจากนั้นเธอก็พาเขาไปผับ นอกจากเหล้าแล้วเจ้าเด็กนี้ก็คงไม่ได้กินอะไรจริงๆ

“พี่สา...