บทที่ 22 พบเจอท่านเทพซีห่าว

“งืมมมม”

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง ลู่เสียนที่นอนอยู่ขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ ก่อนจะซุกหน้าลงบนผ้าห่มเพื่อหลบแสงแดด นางถูกใครบางคนจับนางขยับไปมา แต่ลู่เสียนเองในตอนนี้นางไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตา แม้นางไม่พอใจก็ทำได้เพียงปล่อยให้เขาจับต้องร่างกายนางตามใจ

“นางเหนื่อยมาก เห็นทีคราวหน้าคงต้องถนอมนางกว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ