บทที่ 32 บทที่ 31 จบบริบูรณ์

บทที่31

ฤดูเปลี่ยนครั้งแล้วครั้งเล่าจนตอนนี้ผมที่เคยยาวสลวยก็เริ่มมีสีขาวแซม ทั้ง ๆ ที่นี่เป็นการแก่อีกครั้งของฟางเหนียง แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกไม่ดีตรงไหน

หญิงชราพิงไปที่ไหล่ของชายชราข้าง ๆ เธอ “

“เมื่อยไหมคะ” เธอถาม

“ไม่เมื่อยหรอกเพื่อคุณผมทำได้อยู่แล้ว”

ลูก ชายคนโตพาภรรยาและหลานมาเยี่ยมพ่อแม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ