บทที่ 82 บทที่ 18 คำสารภาพจากวิญญาณหลงผิด

บทที่ 18 คำสารภาพจากวิญญาณหลงผิด

ยามราตรีเงียบสงัด ซินหยี่นั่งอยู่ลำพังในห้อง น้ำมันตะเกียงใกล้หมดแสง เสียงลมพัดลอดหน้าต่างมาเย็นยะเยือก แต่ไม่อาจเย็นได้เท่ากับความเจ็บปวดที่เกาะกุมอยู่ในอกของนาง

นางก้มลงมองหยกห้อยข้างเอวที่ยังสั่นไหวจากสัมผัสของเขา ถ้อยคำที่อ๋องชุนเพิ่งเอ่ยยังดังก้องอยู่ไม่หาย

“...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ