บทที่ 5 BAD FIANCE #5
BAD FIANCE #5
-Soon pub-
“เป็นไงบ้างวะ เจอลันมั้ย” อัศวินหันไปถามแทนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
“เจอ” แทนเหลือบไปมองหน้าอัศวินเล็กน้อย “เจอตอนกำลังจะถูกลากไปทำระยำข้างทางพอดี!”
“มึงพูดอะไร!” เดรคหันไปถามแทนด้วยใบหน้าหงุดหงิด
“มึงนั่นแหละ ทำเชี้ยไร มึงทิ้งลันไว้ในที่แบบนั้นได้ไง!”
“...”
“ถ้ากูไปไม่ทันมันจะเกิดไรขึ้น!”
“...”
“กูไปเจอลันที่กำลังจะโดนไอ้พวกชั่วนั่นลากเข้าไปข้างทางพอดี!” แทนหันไปตะคอกใส่เดรคอย่างไม่พอใจ “มึงไม่รักลันแล้วกูพอเข้าใจ แต่นี่มันมากไป!”
“รอบนี้มึงระยำจริง ๆ ไอ้เดรค” อัศวินพูดเสียงนิ่ง
เดรคนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะหันไปถามแทน “ไอ้พวกนรกนั่นอยู่ไหน!”
“กูให้คนจัดการแล้ว น่าจะนอนโรงพยาบาลไปอีกพักใหญ่ ๆ”
“เบา ๆ กับน้องมันหน่อยเหอะ ไม่รักก็ปล่อยไป ที่มึงทำเนี่ยมันแรงไป” อัศวินพูดเตือนสติเดรค
เดรคยังคงนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพลางยกเหล้าขึ้นมากระดกอย่างต่อเนื่อง
ปั่ก!
“กูกลับก่อน” เดรคกระแทกแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้น
“ไม่นอนที่นี่หรอวะ” แทนเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย
“ไม่”
ปัง!
ชายหนุ่มหันมาตอบเล็กน้อย ก่อนจะเดินกระแทกประตูออกไปทันที
“ไอ้บ้านี่แม่งสุดจริง ๆ” แทนพูดขึ้นก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างเหนื่อยใจ
-เช้าวันต่อมา-
ก๊อก ก๊อก
แกร๊ก!
“อ่าวลัน” อัศวินเงยหน้าขึ้นไปมองหญิงสาวที่เข้ามาในห้อง
“ลันเอาเอกสารข้อตกลงของคู่สัญญามาให้ค่ะ ตรวจดูเรียบร้อยแล้วนะคะ” ลันตาพูดพร้อมกับยื่นซองเอกสารไปให้อัศวิน
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ เราน่าจะพักก่อน”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ลันตายิ้มให้คนตรงหน้าเล็กน้อย
“วันนี้ลันต้องไปคุยงานกับพี่แทนใช่มั้ยคะ”
“เอ่อ...เหมือนจะไปกับไอ้เดรคนะ โอเครึเปล่า”
“โอเคค่ะ ลันไม่มีปัญหา” ลันตายิ้มเจื่อน ๆ ไปให้อัศวิน
“อะนี่ เอกสารวันนี้ ลูกค้าน่าจะเป็นคนฝรั่งเศส”
“ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเปิดเอกสารดู “ทำไมลงทุนกับหลายเชื้อชาติจังคะ”
“พี่ต้องการขยายธุรกิจไปทางโซนยุโรป”
“เดี๋ยวเงินก็ล้มทับหรอกค่ะพี่วิน” ลันตายิ้มแซวชายหนุ่มตรงหน้า “งั้นเดี๋ยวลันกลับก่อนนะคะ”
“อื้ม” อัศวินพยักหน้ารับ “ลัน...”
“คะ” ลันตาหันมามองชายหนุ่มด้วยสีหน้าสงสัย
“เรายังเป็นน้องของพวกพี่อยู่นะ มีอะไรให้ช่วยก็บอก” อัศวินพูดกับหญิงสาวด้วยแววตาอบอุ่น
“ขอบคุณค่ะ ลันโชคดีจัง มีพี่ชายหล่อ ๆ ตั้งหลายคน” ลันตายิ้มกว้างให้กับอัศวินก่อนจะเดินออกไป
แกร๊ก!
ลันตาชะงักมองชายหนุ่มที่เปิดประตูสวนเข้ามาพอดี ก่อนจะเลี่ยงการเผชิญหน้าโดยการเบี่ยงตัวออกไปอีกทาง
หมับ!
“วันนี้ฉันจะให้คนไปรับ” เดรครั้งแขนหญิงสาวไว้ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ไม่ต้องค่ะ ส่งโลเคชันมา เดี๋ยวลันไปเอง”
“อย่าเรื่องมาก”
“ไม่ได้เรื่องมาก” ลันตาสวนขึ้นทันทีก่อนจะหันไปจ้องหน้าเดรคอย่างเอาเรื่อง “แต่ไม่อยากถูกทิ้งไว้ข้างทางอีก!”
“...”
พลั่ก! ลันตาสะบัดมือเดรคออก ก่อนที่จะเดินออกไปทันที
“หึ” อัศวินขำขึ้นพลางมองมาที่เดรคอย่างเยาะเย้ย “ทีเรื่องของตัวเองทำไมมึงโง่จังวะ”
“อย่าเสือก!” เดรคพูดเสียงนิ่งก่อนจะหันหลังเดินออกไป
-หลายชั่วโมงต่อมา-
แกร๊ก! เดรคหันไปมองลันตาที่เดินเข้ามาในห้องวีไอพี ก่อนจะเดินตรงมาที่เขาพร้อมกับยื่นแฟ้มเอกสารให้ “ข้อสัญญาค่ะ ลันเขียนเป็นภาษาไทยให้ พี่จะได้อ่านก่อนคุยกับลูกค้า”
“อื้ม” ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะรับแฟ้มนั้นมาเปิดดูคร่าว ๆ
ก๊อก ก๊อก
“คุณเดวิดมาแล้วครับนาย”
“อื้ม” เดรคพยักหน้าก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารลงแล้ววางไว้บนโต๊ะ
“มานี่” เดรคหันไปบอกลันตาที่ยืนอยู่อีกฝั่งให้เดินมาหาเขา
“ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเดินไปยืนข้าง ๆ ชายหนุ่มเกร็ง ๆ ก่อนที่ทั้งสองฝ่ายจะเริ่มทักทายและเจรจาเกี่ยวกับการลงทุนร่วมกัน
-ผ่านไปสักพัก-
“เห้ออ” ลันตาถอนหายใจอย่างหมดแรงหลังจากที่คู่ค้ากลับไป ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาด้วยความรู้สึกปวดหัว
“จริง ๆ คู่ค้าฉันเมื่อกี้ก็ดีนะ” เดรคเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง
“คะ?” ลันตาหันไปมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ
“เผื่อเธอจะสนใจไง...ชอบไม่ใช่หรอ คนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว”
“เหอะ!” ลันตามองเดรคด้วยแววตาเจ็บปวด “ก็ดีนะคะ...คนมีเจ้าของมันท้าทายดี!”
“หึ” เดรคจ้องหน้าลันตานิ่ง “ดูมันก็ชอบเธออยู่นะ เห็นจ้องจนแทบจะกลืนเข้าไป!” เดรคพูดเสียงต่ำอย่างหงุดหงิด
“หรอคะ” ลันตาพูดพลางยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม “ขอบคุณนะคะที่บอก ไว้ถ้าลันได้ ลันจะมาขอบคุณพี่อีกรอบนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไป
“อย่าร่านให้มันมากนัก!” เดรคพูดพลางหยิบเหล้าขึ้นมากระดก
“มันไม่ใช่เรื่องของพี่!”
“ฉันคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลิกกับเธอ!”
“ใช่ พี่ไม่ผิด แต่พี่...ไม่เคยฟังอะไรเลย!” หญิงสาวตะคอกใส่หน้าเดรคด้วยความโมโห “และลันก็โง่ โง่ที่พยายามอธิบายให้คนแบบพี่ฟัง!”
“...”
“ลันจะไม่พยายามอะไรอีกต่อไปแล้ว” หญิงสาวพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา “ลันควรเริ่มต้นชีวิตใหม่จริง ๆ สักที! ฮึก”
“...”
“ลัน อึก ควรปล่อยพี่ไป...” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะยกมือปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที
หมับ! “เริ่มต้นใหม่งั้นหรอ หึ! เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นหรอ!” เดรคหันไปกระชากลันตาก่อนจะลากไปยังห้องนอนด้านบนอย่างรวดเร็ว
“ปล่อย! พี่เดรค ลันบอกให้ปล่อยไง!”
“เธอจะต้องเจ็บ เหมือนกับที่ฉันเจ็บ!” เดรคพูดก่อนจะเหวี่ยงหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน
“พี่จะทำอะไร” ลันตามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างหวาดกลัว “ลันว่าพี่เมาแล้วนะ”
“ฉันก็กำลังทำให้เธอรู้ไง ว่าวันนั้นฉันรู้สึกยังไง!” เดรคพูดเสียงดุดันก่อนจะยกโทรศัพท์โทรไปหาลูกน้องด้านล่าง “บอกริต้าให้ขึ้นมา เดี๋ยวนี้!”
“พะ...พี่จะทำอะไร!” ลันตาถามขึ้นอย่างกลัว ๆ
“ทำแบบที่เธอเคยทำไง!”
“นะ...นี่...”//“คุณเดรค เรียกริต้าหรอคะ”
“มานี่!” เดรคหันไปเรียกหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่ให้เดินเข้ามาหาตนเอง ก่อนจะกระชากเอวหญิงสาวเข้ามากอด พร้อมกับก้มลงไปประกบจูบอย่างเร่าร้อน
“พะ...พี่เดรค” ลันตามองภาพตรงหน้าด้วยแววตาสั่นระริก ก่อนจะหันหลังเพื่อจะเปิดประตูออกไป “เปิด! เปิดเดี๋ยวนี้!”
ปัง! ปัง! หญิงสาวฟาดมือลงไปบนประตูอย่างร้อนใจ “ฉันบอกให้เปิด!”
จ๊วบ! จ๊วบ!
“พี่เดรค ฮึก หยุด! ลันบอกให้หยุด!” ลันตาหันไปตะคอกใส่ชายหนุ่มด้วยแววตาเจ็บปวด “พี่เป็นบ้าอะไร!”
เดรคปรายตาไปมองหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะซุกหน้าลงไปที่ซอกคอของหญิงสาวตรงหน้าต่ออย่างไม่สนใจ
“อ่าาา คุณเดรค ใจเย็น ๆ สิคะ อื้มมม” ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนซอกคอของหญิงสาว ก่อนจะกระชากเกาะอกให้หลุดลงมาตรงเอวแล้วผลักหญิงสาวให้ล้มลงไปบนเตียง
“อะ คุณเดรค ให้เค้าออกไปก่อนดีกว่านะคะ”
“ให้เค้ายืนอยู่ตรงนี้แหละ หึ!” เดรคยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของพวกเขาไว้
“พี่เดรค ฮึก ฮื้ออ ลันขอร้อง” ลันตาทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง “ปล่อยลัน ฮึก ออกไปเถอะนะ”
“อะ ๆๆๆ คะ...คุณเดรค อื้มม ริต้าเสียว”
ลันตายกมือปิดหูตัวเอง ก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยหัวใจที่แตกสลาย “ฮื้อออ ปล่อยลัน ฮึก ออกไป”
หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างหมดหนทาง ก่อนสายตาจะไปสะดุดกับแก้วใบหนึ่งซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะเหลือบไปมองทั้งสองคนที่กำลังร่วมรักกันอยู่ใต้ผ้าห่ม
“อื้มม คุณเดรค อะ บะ...เบา ๆ ค่ะ อ่าา”
เพล้ง!
ลันตาปาแก้วน้ำลงกับพื้นจนแตกกระจาย ก่อนจะหันไปตะคอกใส่เดรค “ปล่อยลัน ฮึก ออกไป อึก ดะ...เดี๋ยวนี้!” ลันตามองไปที่ชายหนุ่มที่หยุดกิจกรรมบนเตียงแล้วมองมาที่เธอด้วยสายตานิ่งเฉย “บอกให้ ฮึก ลูกน้องพี่มาเปิดประตูเดี๋ยวนี้! ”
“ทำไม...ทนดูแค่นี้ไม่ได้หรอ!”
“ลันไม่น่ารักพี่เลย ฮึก ลันรักคนเลว ๆ แบบพี่ไปได้ยังไง!” ลันตามองไปที่เดรคอย่างตัดพ้อ “บอกให้คนของพี่ ฮึก เปิดประตูเดี๋ยวนี้ อึก แล้วถ้าพี่จะทำอะไร พี่ก็ทำไป!”
“เธอจะต้องอยู่ตรงนี้ จนกว่าฉันจะเสร็จ!” เดรคพูดก่อนจะก้มลงไปประกบจูบกับหญิงสาวใต้ร่างอีกครั้ง
“ไม่! ปล่อยลันออกไปเดี๋ยวนี้ ฮึก” ลันตาเข้าไปกระชากแขนเดรคอย่างแรงด้วยความโมโห
“อีนี่! ขัดจังหวะจริง ๆ” ริต้าตะคอกใส่ลันตาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะปัดแขนของลันตาที่จับเดรคอยู่อย่างแรง จนหญิงสาวเซล้มลงไปที่พื้นและมือไปทับกับเศษแก้วที่แตก
ฉึก!
“ลัน!” เดรคมองไปที่หญิงสาวด้วยความตกใจ ก่อนจะหันไปตะคอกใส่ริต้า “ทำบ้าอะไรของเธอ!” ก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปหาลันตาทันที
“อย่าเข้ามานะ ฮึก อย่าเอามือของพี่มาแตะลัน!” ลันตาตะคอกใส่หน้าเดรคที่กำลังเดินเข้ามา “ทำไมพี่ทำกับลันแบบนี้!” หญิงสาวพูดขึ้นอย่างหมดแรงพลางกระเถิบตัวหนี
ปัง ๆๆๆ
“ไอ้เดรค! ลัน! มีเรื่องอะไรกัน” เสียงของแทนตะโกนเข้ามาจากด้านนอก
“พี่แทน!” ลันตาลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตู ก่อนจะตะโกนเรียกชายหนุ่ม “พี่แทน ฮื้ออ ช่วยลันด้วย ลันไม่ไหวแล้ว...” หญิงสาวค่อย ๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง เนื่องจากอาการปวดหัวและเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด
“ลัน!” เดรควิ่งไปประคองหญิงสาวที่เหมือนจะหมดสติลงไปทุกที
“ยะ...อย่ามาแตะลัน ออกไป!” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
แกร๊ก!
“ลัน!” แทนมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้!”
“พี่แทน ฮื้ออ พาลันออกไปหน่อย ลัน ฮึก ไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวพูดก่อนจะพยายามคลานไปหาแทนอย่างหมดแรง “ช่วยลันดะ...”
พรึ่บ!
“ลัน!”
