บทที่ 68 เด็กมันร้าย - 67 พังไปแล้ว

ฉันยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม ก่อนจะเดินผ่านหน้าของตุลออกมาจากห้อง แต่ทว่าเดินได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกรั้งแขนเอาไว้

“ปล่อย” สิ้นสุดเสียงฉันก็สะบัดแขนแรง ๆ เพื่อให้หลุดจากการจับกุม แต่ก็ถูกอีกคนบีบรัดแรงขึ้น

“พูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง อะไรคือเลื่อนงานหมั้น อะไรคือยกเลิก?” เขาจ้องหน้าฉันเขม็งราวกับ...