บทที่ 89 เด็กมันร้าย - 88

ฉันดีดตัวลุกขึ้นแล้วจ้องตุลเขม็งเมื่อรู้ว่าไอ้บทพูดเศร้า ๆ กับดวงตาแดงก่ำเมื่อครู่ เป็นเพียงแค่การแสดงละครของเขา

อุตส่าห์เชื่อสนิทใจ ตอนนี้อยากจะทุบเขาแรง ๆ

“ถ้าไม่ทำแบบนี้แล้วเมื่อไรจะยอมพูดว่าให้อภัย”

“มันสมควรหรือไง”

“สมควรสิเมียจ๋า ^_^”

“ไม่ต้องมาเรียกเมีย พี่จะกลับบ้าน!!”

ยังไม่ทันจะได้ลุกขึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ