บทที่ 91 เด็กมันร้าย - 90

ในขณะที่ตกอยู่ในห้วงความฝันก็ถูกเสียงหวานทุ้มกระซิบพูดใกล้ ๆ หู จนต้องงัวเงียตื่นขึ้น

“ขี้เซาจัง ตื่นได้แล้ว”

“อื้อ~”

“ลิลครับ ตื่นได้แล้วนะ”

“อื้อ” ฉันปรือตาขึ้นเห็นตุลยิ้มกว้าง จึงตะแคงตัวหันมากอดเขาแล้วพูดเสียงออดอ้อน “เพิ่งได้นอนตอนเช้านี่เอง ขอนอนต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ”

“แต่นี่มันบ่ายสองแล้วน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ