บทที่ 7 ตอนที่ 7

ชายหนุ่มล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วตะแคงมองพื้นที่ข้างๆสูดกลิ่นหอมของที่นอน ฝ่ามือลูบไล้เต็มไปด้วยความหลงใหล ต้องการเวย์เหลือเกิน มือหนาเลือนไปปลดหัวเข็มขัดออกสอดมือเข้าไปสัมผัสแก่นกายที่แข็งขึ้นเพียงแค่จินตนาการว่ามีเธอนอนด้วยกันแล้วขยับมือชักรูดแรงพอดี เริ่มหอบหายใจแรงขึ้นกัดปากครางเบาๆด้วยความสุข

“อ๊าส์...เวย์...อ๊าส์…” ให้ตายเถอะทำไมมีความสุขแบบนี้วะ

เขาใช้เท้าเขี่ยกางเกงออกพ้นเรียวขาแล้วถีบลงไปกองกับพื้น มือยังคงขยับชักแก่นกายด้วยมือข้างขวาส่วนมือข้างซ้ายถือโทรศัพท์เลื่อนภาพที่แอบถ่ายเธอมาได้ แววตาเคลิ้มมองรูปเธอที่ส่งยิ้มให้เขาอย่างไม่หยุดเพียงไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาราวกับน้ำพุ เขานอนหงายแผ่หลาลมหายใจยังไม่คงที่เท่าไรริมฝีปากยิ้มออกมาเหมือนคนเคลิ้มฝันกำลังเมาอะไรสักอย่าง

“นี่เราทำอะไรกับพี่ห่ะเวย์?” เขาหันมาต่อว่ารูปถ่ายน่ารักของเธอก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดคราบน้ำกามที่เปื้อนที่นอนอยู่ไม่มากแล้วใส่กางเกงให้เรียบร้อยดังเดิม

มันน่าขำนะที่เขาต้องมาชักว่าวแบบนี้!

“ไหนดูสิว่ามีอะไรน่าสนใจบ้าง” เขาเดินไปมาในห้องเธอเหมือนว่าเป็นคนบ้าก่อนจะมาสะดุดที่ตะกร้าผ้าที่มองอย่างไม่ใส่ใจแต่มือกลับหยิบกางเกงชั้นในขึ้นมาดูคิดว่าจะวางนะแต่ดันเอาเข้ากระเป๋าซะงั้น!

“สีฟ้าอ่อนน่ารักจังแล้วใส่เสื้อแบบไหนนะ” นัยน์ตาเป็นประกายวาววับหยิบเสื้อชั้นในของเธอขึ้นมาลูบไปกับโครงที่ฟองน้ำน้อยมากและเขาเก็บเข้ากระเป๋าอีกตามเคย

แกร๊ก!

"ฉิบหายแล้ว!!” เวย์กลับมาแล้ว!!

สาวน้อยเดินเข้ามาภายในห้องวันนี้เลิกเรียนเร็วมากแต่ก็ดีเพราะว่าเธอจะได้มีเวลาพักสักหน่อยแต่ก่อนอื่นขออาบน้ำให้ชื่นใจเพราะอากาศวันนี้ร้อนอบอ้าวมาก

กระโปรงนักศึกษาสีดำล่วงลงไปกองกับพื้นตามด้วยเสื้อสีขาวของนักศึกษาเธอหมุนดูหุ่นตัวเองภายในกระจก

“ทำไมอ้วนขึ้นเนี่ย” ช่วงนี้สงสัยเธอคงกินขนมที่ร้านมากเกินไปจริงๆ

“อาบน้ำดีกว่า”

ชายหนุ่มหลบอยู่ใต้เตียงแต่ก็แทบจะยัดตัวเองเข้าไปซ่อนไม่ทัน หัวใจเต้นแรงขึ้นมากแม้แต่ลมหายใจยังไม่คงที่ลำคอก็แห้งผากก่อนจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องเปลี่ยนเป็นการบันทึกวีดีโอแทนแอบถ่ายเธอทั้งที่ตอนนี้มองเห็นทุกอย่าง

โอ้ว! ก้นขาวอย่างที่คิดเลย!!

เขายิ่งหอบหายใจมากยิ่งขึ้นเมื่อมองเรียวขาเนียนจนกระทั่งเธอหันเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวซึ่งทำให้มองเห็นเรือนร่างแสนเย้ายวนเต็มตาเลย!!

เชี้ย!! ตรงนั้นของเธอมันมีขนปุกปุยน่าแหวกหาของดีจริงๆ

เขากัดฟันทนไม่ให้จับเธอมาปล้ำเอาซะก่อนและทางเดียวที่ช่วยได้คือกางเกงชั้นในเธอที่แอบเอามาไว้

เวรกรรม! ทำไมใช้แล้วถึงมีกลิ่นหอมติดมาแบบนี้วะ!!

แค่เวลาไม่ถึงห้านาทีเธอก็เข้าไปในห้องน้ำเขารีบออกมาหยิบกางเกงชั้นในที่ยังถอนกองกับพื้นรวมกับชุดอื่นขึ้นมาสูดกลิ่นหอมจางๆผสมกับกลิ่นเหงื่อเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องเธอไปด้วยใจสั่นสะท้านอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้น

ฮาร์ดินเดินมาขึ้นรถที่จอดหน้าหอพัก เริ่มหายใจอย่างรุนแรงมากขึ้นเต็มไปด้วยความต้องการจะครอบครองและกลืนกินไปทั้งตัวจนไม่หลงเหลือแม้แต่กลิ่นให้ใครจะสูดดมแต่ก่อนจะทำอะไรลงไปเขาก็ตัดสินใจรีบขับรถออกมาทันทีไม่อย่างนั้นคงห้ามใจไม่ไหวข่มขืนเธอแน่นอน!

“เฮ้อ…กูคงหัวใจวายตายแน่ถ้ายังอยู่!” เขาเคยได้ฉายาว่าไร้หัวใจแต่ดูในตอนนี้สิทุกอย่างแม่งพังไปหมดเลย เด็กเวย์จะรู้ไหมว่าเขารู้สึกยังไงบ้างหรือยังจะมองเป็นแค่ลูกค้าอยู่

เวย์ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เรียบร้อยกะว่าจะเดินมาเก็บเสื้อผ้าที่ลืมเก็บแต่ก็ต้องขมวดคิ้วมองกางเกงชั้นในมาอยู่บนเตียงได้ไงในเมื่อเธอถอดกองไว้ด้วยกันที่พื้นนี่

“ประตูก็ล็อคหน้าต่างก็ล็อคคงจะไม่มีใครเข้ามาได้มั้ง!” เธอได้แค่เกาหัวด้วยความงงมากหรือบางทีอาจจะจำผิดไปเอง

“อ่านหนังสือดีกว่าเวลายิ่งมีน้อยอยู่

เธอใช้เวลาอ่านหนังสือได้ไม่นานก็ต้องไปทำงานอีกตามเคยถึงจะเบื่อนิดๆแต่ทำไงได้ตัวคนเดียวนี่ ถ้าไม่ทำเดี๋ยวถ้าหากเงินช๊อตขึ้นมาจะงานเข้าเอาได้

เธอเก็บเงินพิเศษที่พี่ดินให้เวลาไปส่งของตอนนี้ได้เกือบสองหมื่นแล้วเพราะบางครั้งก็ให้ห้าร้อยบาทบางครั้งก็เจ็ดแปดร้อยบาทหรือหนักสุดก็เกือบพันและเวลาเขาสั่งไปเยอะๆก็จะให้เงินเกินมาเยอะตลอดจนน่าสงสัยว่าคนอะไรทำไมถึงป๋าขนาดนี้

เธอลองคิดนะว่าพี่ดินมีแฟนจะป๋าขนาดไหนเพราะดูที่อยู่ราคาแสนแพงนั่นสิ รถที่ใช้รวมถึงอย่างอื่นก็มองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่ารวยมากแน่ๆและคนอย่างเธอคงไม่กล้าจะคิดไปไกลหรอก

เวย์เลือกขนมเตรียมเอาไปส่งให้ตอนเลิกงานแล้วก็เป็นโชคดีที่วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเลยทำความสะอาดร้านได้เร็วขึ้นก่อนจะแยกย้ายกันกลับที่พัก

“เฮ้อ…รับเงินมาแล้วเบี้ยวนัดไม่ได้!” เธอไม่น่าหางานลำบากให้ตัวเองเลยตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้วด้วยเกิดไปช้าเกรงว่าจะนอนไม่พอ

“รีบไปส่งดีกว่าจะได้รีบกลับ” เธอหยิบขนมมาไว้ใต้เบาะรถขับรถออกจากหน้าร้านได้ไม่ถึงสิบ นาทีก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น

ปรี๊ดดดด….