บทที่ 7 เด็กดื้อ - 6 กลัว~
@คฤหาสน์หลังใหญ่
กลับมาถึงฉันก็คิดทบทวนคำพูดของเพื่อน ๆ อยู่นาน ว่าตัวเองไม่รู้จักรุ่นน้องเลยสักคนเพราะไม่ค่อยเข้าสังคมกับเพื่อน ๆ
บางทีฉันก็ควรไปสัมผัสบรรยากาศแบบนั้นดูบ้าง ชีวิตวัยรุ่น
จะได้ไม่หดหู่อยู่แบบนี้
“คุณท่านคะ”
“อืมว่ายังไง”
“วันนี้หนูขอไปปาร์ตี้กับเพื่อนได้ไหมคะ” ฉันพูดออกไป
ด้วยความรู้สึกประหม่า เพราะนี่คือครั้งแรกที่ขออะไรแบบนี้
คุณท่านยิ้มให้ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบศีรษะของฉันเบา ๆ
“ฉันดีใจที่หนูอยากไปปาร์ตี้กับเพื่อน ๆ”
“คะ…” ฉันขมวดคิ้วแปลกใจที่ได้ยินคุณท่านบอกแบบนั้น คิดว่าจะโดนดุซะอีก
“ฉันอยากให้หนูได้ใช้ชีวิตอย่างที่วัยรุ่นคนอื่น ๆ ทำกัน ไม่ต้อง
มาอุดอู้ดูแลคนแก่แบบฉัน”
“หนูเต็มใจดูแลคุณท่านค่ะ คุณท่านมีพระคุณกับหนูมาก”
“เธอนิสัยเหมือนแม่ไม่มีผิด”
ฉันแปลกใจเล็กน้อยกับคำพูดของคุณท่านแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร สายตาที่อบอุ่นคู่นั้นทำให้เวลาอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจเอามาก ๆ
“เอานี่ไปสิ” คุณท่านยื่นบัตรเครดิตสีดำเคลือบทองมาให้ ฉันรีบปฏิเสธทันที “ไม่เอาค่ะ”
“อย่าปฏิเสธของที่ผู้ใหญ่ให้สิ”
“คือหนู…”
“ฉันควรดูแลหนูให้ดีที่สุด… เพื่อชดใช้ความผิดที่ตัวเองเคยทำ”
“วะ… ว่ายังไงนะคะ” ฉันขมวดคิ้วกับคำพูดนั้นแต่ยังไม่ทัน
จะถามอะไร คุณท่านก็เอ่ยจัดขึ้นมาดักไว้ก่อน “ไม่มีอะไรรับเอาไว้เถอะ ถ้าอยากได้อะไรก็ใช้บัตรใบนี้รูด”
“…”
“ว่าแต่จะไปยังไง เดี๋ยวฉันให้ตาลีวายไปส่ง”
พอได้ยินว่าคุณท่านจะให้พี่ลีวายไปส่งฉันก็รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที “มะ... ไม่เป็นไรค่ะ อย่ารบกวนพี่ลีวายเลย”
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้คนขับรถส่วนตัวไปส่ง”
“ค่ะ”
ฉันพยักหน้า ก่อนจะขอตัวออกมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียม
ออกไปปาร์ตี้ หลังจากแต่งตัวเสร็จฉันก็โทรไปหาแนน
“ฮัลโหลแนน แกส่งโลเคชันมาให้หน่อยสิ”
(อือโอเค นี่มิลินรู้ไหม พอฉันบอกว่าแกจะไปด้วยทุกคนดีใจ
กันใหญ่เลย)
“ขะ... ขนาดนั้นเลยเหรอ”
(อือ เพื่อน ๆ น่ะ อยากให้แกมาปาร์ตี้ด้วยจะตาย)
“อือ ไว้เจอกันนะ”
พอวางสายแล้วฉันเองก็รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยเพราะได้ยินที่แนนว่า ไม่รู้ว่าไปแล้วจะทำตัวยังไง
@คลับ
แนนบอกให้ฉันมาตามโลเคชัน ก่อนจะเห็นว่าจุดนัดรวมตัว
ในคืนนี้คือที่คลับ แถมยังเป็นคลับที่พี่ลีวายเป็นเจ้าของด้วย ที่รู้ก็เพราะฉันเคยมาที่นี่สองสามครั้ง
ไม่รู้ว่าวันนี้พี่ลีวายมาที่คลับหรือเปล่า ได้แต่คิดไปในทางที่ดีว่าเขาจะไม่มา เพราะมีหลายอย่างที่ต้องทำเช่นคุมงานที่คาสิโน
“พวกเรา มิลินมาแล้ว” แนนบอกเพื่อน ๆ และรุ่นน้อง ก่อนจะรีบมาดึงมือฉันมานั่งข้าง ๆ ตัวเอง
“ผมคิดว่าพี่จะไม่มาแล้วซะอีก” แทนน้องรหัสของฉันบอก
พร้อมรอยยิ้ม ท่าทางเหมือนเป็นคนขี้อาย
“ดื่มไหม” อาตถาม
“แหม ๆ พอมิลินมาเนี่ย สนใจกันใหญ่เลยนะ” แนนเอ่ยแซว
ทำให้เพื่อน ๆ ที่โต๊ะโห่แซวด้วย
“อะไรก็คำถามปกติ”
“ถ้าไม่ได้คิดอะไรก็อย่าร้อนตัวสิอาต”
“อือมิลินรู้ไหมว่าเจ้าของคลับนี้น่ะหล่อมาก” แนนกระซิบถาม
“นี่มิลินจะไปรู้ได้ยังไง” แพมเพื่อนอีกคนในกลุ่มท้วงขึ้นทันที
“เออก็จริง แกน่าจะเพิ่งเคยมา”
“จะบอกให้นะ เจ้าของคลับหล่อไม่พอ เพื่อน ๆ ที่เป็นหุ่นส่วน
ก็หล่อไม่แพ้กัน ยัยแนนมาที่นี่ทุกวันเพราะอยากเต๊าะผู้ชายกลุ่มนั้น” แพมบอก ก่อนจะโดนแนนหยิกแขนไปทีนึง
“แกก็พูดเกินไป ถึงมันจะเป็นความจริงก็เถอะ”
เจ้าของคลับที่ว่าน่าจะเป็นพี่ลีวาย ส่วนเพื่อน ๆ ที่พูดถึงคงเป็น พี่เฟย พี่คัลเลน แล้วก็ พี่คาแลน พวกเขาเป็นหุ้นส่วนกัน ทั้งคลับ
และคาสิโน ฉันรู้จักเพื่อน ๆ ของพี่ลีวายดี เพราะเคยเจอตั้งแต่เด็ก ๆ
เพื่อน ๆ ของฉันไม่รู้ว่าฉันกับพี่ลีวายรู้จักกัน ซึ่งมันก็ไม่ใช่
เรื่องแปลกอะไร เพราะฉันไม่ได้เปิดเผยเรื่องส่วนตัวให้ใครรู้
“ไม่รู้วันนี้จะได้เจอหรือเปล่า ฉันน่ะอยากเจอมาก ๆ เลย”
“…” ฉันได้แต่เงียบฟังเพื่อน ๆ คุยกันพร้อมกับยกแก้วจิบทีละนิดเพราะเป็นคนคออ่อน ดื่มเยอะกลัวจะเมา
“มิลินมาชนแก้วกัน”
“มา ๆ พวกเรา ชนแก้วต้อนรับมิลินกันหน่อย” ทุกคนยกแก้วขึ้นมารวมทั้งฉัน
เคร้ง~
“หมดแก้วนะมิลิน”
“มะ... หมดเลยเหรอ”
“อือ”
ฉันพยักหน้าอย่างจำใจ ก่อนจะดื่มหมดแก้วตามคำขอของเพื่อน คิดซะว่าไม่บ่อยนักที่จะได้มาเที่ยวแบบนี้ วันนี้ควรเอ็นจอยกับเพื่อน ๆ
ผ่านไปสองชั่วโมงกว่า ๆ ฉันเองก็เริ่มมึนหัวเพราะดื่มหมดแก้ว
ไปหลายครั้ง ตอนนี้ได้แค่นั่งนิ่ง ๆ มองเพื่อน ๆ เต้นกัน ไม่กล้าลุก
ขึ้นไปไหนเลย
“ไหวไหม” แทนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ถามฉัน
“อือ โอเค”
“ไปชั้นสองกันไหม ไม่ค่อยมีคนนะ”
ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าตอบ จากนั้นแทน
ก็จับมือฉันให้ลุกขึ้นตามตัวเองขึ้นมาบนชั้นสองของคลับ
จริงอย่างที่ว่าตรงนี้ไม่มีคนเลย ฉันนั่งมองกลุ่มของผู้คน
จำนวนมากเต้นอยู่บนชั้นสองของคลับ พลางคิดในใจว่าดึกขนาดนี้แล้วเขาไม่ง่วงกันเหรอ
“น้ำเปล่าไหมครับ เดี๋ยวผมสั่งให้”
“ไม่เป็นไร”
“สีหน้าพี่ดูไม่ค่อยดีเลยนะ ไม่ค่อยดื่มเหรอครับ”
“อือ”
“ถึงว่าดื่มไม่กี่แก้วก็หน้าแดงแล้ว”
“หน้าออกขนาดนั้นเลยเหรอ” ฉันรีบยกมือขี้นมาจับหน้าตัวเองทันที ทำให้แทนที่มองอยู่หัวเราะออกมาเบา ๆ
“พี่มิลินน่ารักมากเลยนะครับ รู้ตัวไหม”
“…”
จู่ ๆ ก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้นจากด้านล่างคลับ ฉันจึงชะโงกหน้า
มองว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนที่ดวงตาทั้งสองจะเบิกกว้าง
“พะ... พี่ลีวาย” ฉันอุทานชื่อของคนที่กำลังเดินเข้ามาในคลับเบา ๆ
พี่ลีวายมากับพี่คัลเลนและพี่คาแลน การปรากฏตัวของพวกเขาสร้างความฮือฮาให้กับสาว ๆ ที่มาเที่ยวในค่ำคืนนี้เป็นอย่างมาก
ทุกคนต่างจับจ้องไปที่พวกเขาทั้งสามคนด้วยความหลงใหลในรูปลักษณ์ที่ดูดีและใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรที่หลุดออกมาจากนิยาย
รวมทั้งฉันที่ถึงแม้จะเคยเจอพี่ลีวายมาตั้งแต่เด็ก… แต่หัวใจ
ก็ยังเต้นแรงทุกครั้ง
“ชอบเหมือนกันเหรอครับ”
เสียงของแทนทำให้ฉันหลุดจากภวังความคิด “ปะ... เปล่า”
“ผมเห็นพี่มองซะนานเลย”
“กะ... กลับโต๊ะกันเถอะ” เพิ่งนึกขึ้นมาได้ถ้าเกิดพี่ลีวายเห็นฉันเขาคงพูดจาอะไรไม่ดีอีกแน่ ๆ เพราะฉะนั้นฉันควรไปรวมกับกลุ่มเพื่อน ๆ จะได้ไม่เป็นที่สังเกต
ฉันจับมือแทนให้รีบกลับโต๊ะ ขณะที่กำลังเดินลงบันไดอย่าง
เร่งรีบ จู่ ๆ ก็ชนเข้ากับแผงอกของใครก็ไม่รู้
“ขอโทษ…” พอเงยหน้าขึ้นมองคนที่เผลอชนเข้า เสียงของฉัน
ก็ขาดหายไป หัวใจดวงน้อยเต้นแรงพร้อมความรู้สึกกลัว
“พะ... พี่ลีวาย”
เป็นพี่ลีวายจริง ๆ ที่ฉันชนเมื่อครู่ ทำไมถึงได้ซวยขนาดนี้ก็ไม่รู้
