บทที่ 75 เด็กดื้อ - 74 หลงตัวเอง

ฉันเดินกลับมาหยิบชามข้าวอย่างไม่เต็มใจ แล้วนั่งลงบนเตียงข้าง ๆ กับพี่ลีวายที่นอนอยู่

“ทำหน้าให้มันดี ๆ แค่ป้อนข้าวฉันคงไม่ทำให้เธอขาดใจตายหรอก”

“ป่วยแต่ปากร้ายไม่แผ่วเลยนะคะ” ฉันตักข้าวต้มแล้วเอามาจ่อที่ปากของพี่ลีวายพร้อมออกคำสั่ง “อ้าปากด้วยค่ะ”

พี่ลีวายทำเมินก่อนที่เขาจะวางมือลงบนขาของฉันอย่าง

ถ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ