บทที่ 83 เด็กดื้อ - 82 รู้ใจตัวเองสักที

หมับ!!! อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงรถอยู่แล้วแต่พี่ลีวายกลับคว้ามือ

มารั้งแขนฉันไว้ได้ทันซะก่อน ทำให้ต้องถอนหายใจพรืดใหญ่

อย่างหงุดหงิด

“ปล่อย” ฉันพูดเน้นคำให้ฟังชัด ๆ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง ไม่รู้ว่า

ผีอะไรเข้าสิงคนตรงหน้าถึงได้เหมือนเปลี่ยนไปราวกับคนละคนที่เคยรู้จัก

“คุยกันดี ๆ สักครั้งได้ไหม”

“คุยกันใน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ